آدم‌ها میان تو زندگیت و یطوری باهات رفتار میکنن انگار دوست داشتنی‌ترین آدمی، هر شب و هر روز بهت تکست میدن و وانمود میکنن واقعا دوست دارن ولی بعدش یهو عین یه آشغال از زندگیشون پرتت میکنن بیرون و تو میمونی و هزار نوع تروما.

تروما فقط اون لحظه‌ای نیست که شکستیم، تروما اون وقتیه که بعدش هیچکس نبود بیاد تکه‌هامون رو جمع کنه و بگه من هستم! درد بعضی خاطره‌ها، از تنهایی بعدشه، نه خود اون اتفاق.

بزرگ میشین میفهمین رابطه ای که مرد عاشق تر نباشه تهش تروما و تراپیه…

خودتون رو گول نزنید
هم خانواده مهمه
هم  وضعیت مالی
هم گذشته اون فرد
هم تروماهایی که تجربه کرده
عشق صرفا چیز کافی و قانع کننده‌ای نیست!

یه تفکر اشتباه رایج درباره‌ی ترمیم زخم‌ها و تروماهامون وجود داره که فکر میکنیم روزی میرسه که همه زخم ها در روانمون پاک میشه جوری که انگار نه انگار هیچوقت زخمی وجود داشته یا درد و رنجی در درونمون بوده!
اما حقیقت شفای روانمون این نیست که بتونیم درد رو حذف کنیم!
بلکه واقعی‌ترین نوع بهبود، اینه که یاد بگیری
چطور درد رو در دل جریان زندگیت جا بدی،
بدون اینکه اون درد، تو رو متوقف کنه!

یه ذره سن داریم، باهاش جنگ داخلی رو دیدیم، جنگ خارجی رو دیدیم، دو سال عجیبی که کرونا اومد دیدیم، شدیدترین تروماها رو دیدیم، دلار هزار تا ۹۵ هزار تومنی رو دیدیم، ادم‌فروشی دیدیم، بی شرفی دیدیم، جون کندن واسه زندگی رو دیدیم، همه چی هم خوب شه من یکی دیگه اون آدم سابق نمی‌شم.

همینکه بعد این همه تروما هنوز دارم چایی میخورم اما بدون شیره، از خودم راضیم و میدونم قوی هستم...

تروماهات نباید تبدیل به خنجری بشن که دائم تو تن بقیه فرو میره!

حرفایی که برای تو تبدیل به تروما شد رو اون اصلا یادش نمیاد.

میدونی چقد تروما لازمه که آدم فانی باشی؟ :)))