جمله" ناراحت بشی منم غصه میخورم " از یه عالمه دوست دارم قشنگتره.

دربارش گریه نمیکنم، ولی خب غذا هم نمیخورم، درست نمیخوابم و با کسی حرف هم نمیزنم.

همینکه بعد این همه تروما هنوز دارم چایی میخورم اما بدون شیره، از خودم راضیم و میدونم قوی هستم...

راجع بهش گریه نمیکنم ولی خب غذا هم نمیخورم، درست نمیخوابم، با کسی هم حرف نمیزنم.

درباره‌اش غصه میخورم، گریه میکنم، پیاده‌روی میرم، دوش میگیرم، کتاب میخونم، قهوه میخورم، برای خودم مینویسم اما دیگه درباره‌اش با آدم‌ها حرف نمیزنم .

درباره‌اش چای میخورم، گریه میکنم، کتاب می‌خونم، اما دیگه درباره‌اش با کسی حرف نمیزنم.

این اخلاقمو خیلی دوست دارم...
اینکه سر مشکلاتم آدم پررویم!
میشینم غصمو میخورم ناراحتمو میشم اما بعدش جوری بلند میشم و با نسخه جدیدی از خودم ادامه میدم که تا دو روز پیش لب پرتگاه فروپاشی بودم.
آره شاید بزرگترین ویژگیم همین باشه:
ادامه دادن اونم وقتی که ادامه دادن محاله.

نمیدونم درک میکنید یا نه
ولی بعضی وقتا یهو
چشامو باز میکنم میبینم باز دارم
به خاطر چیزایی که چند بار پذیرفتم و باهاشون کنار اومدم غصه میخورم!

I might be hard to love but I swear I will give you the universe and a love you never knew existed.

ممکنه سخت عاشق شم، ولی قسم میخورم دنیا و عشقی که هیچ وقت نمیدونستی وجود داره رو‌به تو‌خواهم داد.

خدایا ممنونم ازت ..
بابت هر نفسی که می‌کشم
برای غذایی که میخورم
برای نعمت‌هایی که بهم دادی
گاهی اوقات شکایت نداشته هامو پیشت میارم ؛ ولی میخوام بدونی شکرگزار تمام داشته و نداشته هامم..🤍