نمیدونم درک میکنی چی میگم یا نه؟ ولی مودم اینطوریه که یهو به خودم میام میبینم باز دارم برای چیزی که قبلا چند بار کامل پذیرفتم و کنار اومدم باهاش، غصه میخورم.

احساس ناراحتی و شکستگی قلب دارم،پس یه چای نبات میخورم:)

بنده جنبه شنیدن هر حرف و دیدن
هررفتاری رو ندارم، زود ناراحت و اشکی
میشم، ازتون دور میشم، کم‌حرف
میشم، مچاله میشم، غذا نمیخورم،
مردم گریز میشم، میترسم، فکر میکنم
دوستم ندارید و عین بستنی آب میشم
از غصه، باهام با ملایمت رفتار کنید
لطفاً.

من همیشه چوب زود عصبانی شدنمو میخورم وگرنه دل من از همه صاف تر بود.

تازگیا زندگیم قشنگ شده
تنها قدم میزنم،تنها قهوه میخورم
حرفای بقیه مهم نیست،برای خودم،
زندگی میکنم...

. .

پوستم رو با ژل مخصوص میشورم، نخ دندون میکشم و مسواک میزنم، کرم آبرسانم رو میزنم، موهای نم دارم رو با روغن چرب میکنم، میرم تو تختم و برای احساس ناکافی بودن، دوست نداشته شدن، مزخرف بودن و تنهایی غصه میخورم.

در کل بنظرم آدم باید طوری زندگی کنه که فردا پس فردا اگه به مشکلی برخورد حداقل با خودش نگه نکنه دارم چوب دل حسود و سیاهم رو میخورم.

قطعی برق کم بود دیتای شمارو هم دارم تو این چنله میبینم بیشتر فشار میخورم آخه چقد خوبید :)))))

جمله" ناراحت بشی منم غصه میخورم " از یه عالمه دوست دارم قشنگتره.

دربارش گریه نمیکنم، ولی خب غذا هم نمیخورم، درست نمیخوابم و با کسی حرف هم نمیزنم.