‌
نمی‌دونم درک می‌کنی چی می‌گم یا نه،
اما حالم اینجوریه که یهو به خودم میام می‌بینم باز دارم برای چیزی که قبلا چند بار کامل پذیرفتم و کنار اومدم باهاش، غصه می‌خورم ..

صدای بی گزند

تنهایی از پس یه چیزهایی براومدم که یه لشکر آدم با داشتن هزار تا تکیه‌گاه کم میاوردن، اما من بی هیچکسی وایسادم.

اومدم بگم تو غمت کنارتم، اما این حرف کوچیک‌تر از دردی بود که دیدم، زخم روی تن و روحت نشسته ولی دردش تا مغز استخونم نفود کرده.

امروز خیلی تو فکرم بعدش که ازش دراومدم میام دیدنت.

من به دنیا اومدم که خودم باشم
نه اینکه بقیه رو راضی کنم.

I'm so proud of how I handled this year. I fought so many silent battles. I had to humble myself, wipe my own tears and pat myself on the back.

راضیم از خودم که چطور از پس امسال بر اومدم.
با کلی درگیری‌های درونی و ذهنی که به چشم کسی نمیومد جنگیدم.
و مجبور بودم صدام در نیاد، اشکام رو پاک کنم و یه دست مریزاد به خودم بگم.

یه پنجره بایه قفس.️


یه حنجره بی همنفس

سهم من از بودن توووو

یه خاطره س همینو بس

تواین مثلث غریب

ستاره ها رو خط زدم

دارم به آخر می رسم

از اون ور شب اومدم

هر وقت فکر می‌کنم که اگه هر جای دیگه‌ای به جز ایران به دنیا می‌اومدم چقدر همه چیز متفاوت می‌بود، دلم می‌خواد کل سال‌های زندگی‌ام رو گریه کنم. تکرار جمله‌ی معروف خسرو شکیبایی غمم رو زیادتر می‌کنه «و دیگر جوان نمی‌شوم.»

باور کنید هیچکس الکی بد اخلاق نمیشه، هیچکس الکی بدبین نمیشه، من از وقتی به دنیا اومدم اینطوری نبودم، خودتون باعث شدین، زندگیم باعث شد.

اصلیه من بودم که با همه چیز کنار اومدم ولی تو گند زدی.