‏ تو ترسو و مردد بودی منم نمیتونستم به جای دو نفر جسور و شجاع باشم...

‏ تو ترسو و مردد بودی من هم نمیتونستم به جای دو نفر جسور و شجاع باشم.

کسی که واسم تلاش نکنه کنار میذارم حتی اگه دوستش داشته باشم چون دوست داشتن فقط به گفتن چهارتا حرف قشنگ نیست.

پیش قدم شدن رو می‌پذیرم، در صورتی که
از دو طرفه بودن مطمئن باشم...


. .

‏از لحاظ روحی نیاز دارم تو یه کلبه جنگلی وسط جنگل باشم و نم‌نم بارون بباره منم کنار بخاری هیزمی نشسته باشم و سیگار دود کنم

آقای سعدی چطوری یه عالم درد دوری و لانگ دیستنس رو تو این یه بیت جا دادی؟
در طالع من نیست که نزدیک تو باشم می‌گویمت از دور دعا، گر برسانند.

ببین من یاد گرفتم حسمو به کسی نشون ندم. نگرانشون باشم هرشب اما به نظر عین خیالم نیست. تنها باشم ساعت‌ها اما به یکیشون پیام ندم که به تو نیاز دارم الان. چون میدونم دلشونو میزنه، گرچه آدمیزاد همیشه همین بوده و من از اولشم امیدی نداشتم. کلا هم یکی دو نفرو تو زندگیم دارم که از حس درونیم خبر دارن، اونم مدت‌ها زمان برد تا بتونم بگم داستان چیه و خود واقعیم باشم و انگار همه فلسفه بودنه آدما تو زندگیت همینه که تو واقعا چقدر خودتی کنارشون، با همه ضعفات، همین؛


. .

به درجه‌ای از خستگی رسیدم که حوصله بودن در کنار آدم‌ها رو دیگه خیلی به ندرت دارم و نهایت مدت زمان ارتباط اجتماعی که میتونم داشته باشم حدودا دو ساعته و بعدش باید برگردم به غارم.

من نمیخوام قوی و جنگجو باشم، من میخوام سرم رو بزارم روی پای یکی و به هیچی فکر نکنم جز دستی که میره لای موهام.

«من شما را بی‌اینکه امیدی داشته باشم، دوست می‌دارم.»

- ‏قمارباز - فئودور داستایوفسکی


. .