رقابتی وجود نداره عزیزم، با نهایت احترام تو نمیتونی من باشی و با نهایت بی احترامی من هیچوقت نمیخوام که تو باشم.

من هیچوقت نمیخوام برای به دست آوردن کسی با بقیه تو رقابت باشم، میخوای با من باشی؟ باش، میخوای با بقیه باشی؟ مواظب خودت باش.

من آدمِ بدی نیستم...
همین که سرم به کار خودم گرم است و کاری به جهان هیچ‌کس ندارم،
همین که آنقدر مشغولیت فکری دارم که ذهن و افکارم برای حواشی و مسائل پوچ و دشمنی‌ها کفاف نمی‌دهد،
همین که لبخند و مهربانی را از آدم‌ها دریغ نمی‌کنم.
همین که تلاش می‌کنم به قدر دامنه‌ی تاثیر خودم، سازنده و کارآمد و مفید باشم.
همین که در عمق بی‌رحمی روزگار، هنوز هم کودکانه می‌خندم و کودکانه می‌بخشم و کودکانه ذوق می‌کنم؛
نه که خوب باشم اما،
من آدم‌ بدی نیستم...

بهت قول نمیدم که تو تاریک‌ترین لحظات زندگیت نور باشم، ولی بهت این اطمینان رو می‌دم که وقتی تاریک بشه و تنهاترین بشی، دستامو درحالی که دارن محکم دستاتو فشار می‌دن، پیدا می‌کنی.

کشنده ترین چیزی که بعد از بیرون اومدن از یه رابطه عاطفی رو مغز آدمه اینه که آیا شانس دیگری پیدا خواهم کرد که کسی را این چنین دوست داشته باشم؟

امشب دلم می‌خواهد
بیخیال‌ترین آدمِ رویِ زمین باشم
یک آلزایمرِ شبانه بگیرم
و ب هیچ چیز و هیچ کسی فکر نکنم

به‌ قول محمود درویش:
‏نه دوری که منتظرت باشم
و نه نزدیک که به آغوشت کشم

♡

"I may not have gone where I intended to go, but I think I have ended up where I needed to be."

شاید جایی که دوست دارم نرفته باشم،
اما فکر کنم به جایی رسیدم که باید باشم.

ازم پرسید:
جای مورد علاقت کجاست؟
گفتم: جای مورد علاقه ندارم،
آدم مورد علاقمو دارم؛
هرجا که با اون باشم اونجا می‌شه
جای موردعلاقم...

بعدا ؟
بعدا منطقی میشم ،
بعدا پشت سرمم دیگه نگاه نمی‌کنم ،
بعدا دیگه حتی یادمم نمیای ،
بعدا واقعا برام تموم میشی
بعدا شاید دیگه من نباشم .