من هیچگاه نمیخواستم با تو وارد بحث شوم، من فقط میخواستم، به تو بفهمانم که رفتارهایت چگونه مرا آزار میداد، اما هر بار مجبور به معذرت خواهی شدم چون ناراحتی تو، برای هر دوی ما مهم‌تر بود.

من تو زندگیم یه نفرو دارم که خیلی دوسش دارم، وقتی صداشو میشنوم اروم میشم، وقتی میبینمش انگیزه میگیرم، میخواستم بگم اون یه نفر تویی.

من میخواستم تو همه‌ی ”نمیشه“ های خودت رو حل‌ کنی ولی خب شاید جون جنگیدن نداشتی..

شنیدن جمله‌ی میخواستم برات فلان کارو کنم روانیم میکنه عزیزم اگه میخواستی میکردی

من دلم نمیخواست خیلی چیزارو تجربه کنم، دلم نمیخواست تا اون حد عصبانی و ناراحت بشم، دلم نمیخواست اونجوری ذوقم کور شه، دلم نمیخواست پروانه‌های تیکه تیکه شده‌ی خونی رو بالا بیارم، یا همه‌ی اون حسای قشنگ برام یه کابوس شن، دلم نمیخواست انقدر اذیت شم که الان هرکاری کنم نتونم خوشحال شم، دلم نمیخواست همه‌ ی حِسام له شه و الان بی حس شم، نمیخواستم اینجوری از زندگی درس بگیرم.

«میخواستم لبخند روی لبانت باشم، زمانی که روزگار بر تو سخت می‌گرفت. می‌خواستم آغوشی باشم که در آن خستگی‌ات را در می‌کنی. می‌خواستم شانه‌ای باشم، برای رها شدن اشک چشم‌هایت.»

چرا هیچ وقت نفهمید قصدم دعوا نبود ..
فقط میخواستم بهش بگم که اون موضوع چقدر برام ناراحت کننده‌س

♡

خیلی جاها حسم دروغ نمیگفت، این خودم بودم که نمیخواستم باور کنم.

هیچوقت به جمله‌ی «اگه بخواد خودش پیام میده» اعتقاد نداشتم ، چون من میخواستم و پیام ندادم

وقتی یکی میگه اگه میخواست برمیگشت، من یاد وقت‌هایی میفتم که میخواستم، ولی هیچوقت برنگشتم.