دیگه بودنت ارزشی نداره، وقتی یادم میاد داشتم میسوختم و تو طوری رفتاری میکردی انگار غریبه و گناهکاری بیش نیستم.

اگه
میفهمیدی
که
چقدر
دارم
اذیت
میشم
هیچ‌وقت
باهام
اینطوری
برخورد
نمیکردی.


. .

‏وقتی یکی که برام عزیزه ناراحتم میکنه تنها چیزی که میتونم بهش بگم اینه که کاش این کار رو نمیکردی، قطعا میبخشمت عزیزم ولی دلم هیچوقت باهات صاف نمیشه و این ارتباط به مرور به پایان میرسه.

آرزو میکنم یه‌ روز به خودت بیای و ببینی
با آدمی تو رابطه‌ای که انگار نسخه دومِ خودته
یه آدم که شبیهِ تو به دنیا نگاه میکنه
و راحت میتونی حرفاییو بهش بزنی، که قبلاً
فقط تو ذهن خودت مرورشون میکردی.

من اگر بشکنم،
اونی نمیشم که فکر میکردی؛
اونی میشم که حتی فکرشم نمیکنی!

شنیدن جمله‌ی میخواستم برات فلان کارو کنم روانیم میکنه عزیزم اگه میخواستی میکردی

یادته؟!
اون شبی رو‌میگم که فک میکردی رسیدی به تهِش همون شبی که تا خود صبح اشک ریختی..
اون شب گذشت و بازم یه زندگیت ادامه دادی، بازم اشتباه کردی، بازم با موقعیت های سخت تر رو به رو شدی ولی هر بار قوی تر از قبل بودی..!
میخوام بگم هر سختی هر چقدرم سخت و تلخ باشه، هر چقدرم ترسناک باشه بالاخره میگذره و تو از پسش برمیایی!
فقط خواستم بهت یادآوری کنم که: باز میشه این دَر صبر کن…

داشتیم باهم بحث میکردیم قبلش دستش تو دستم بود، فقط نمیدونم چرا وقتی بحثمون بالا گرفت دستم رو محکم‌تر از قبل فشار میداد، وقتی همه چی آروم شد بهش گفتم چرا اینطوری میکردی؟ گفت حتی اگه ازت ناراحت باشم حتی اگه بد وبیراه بهت بگم باز هم نباید دستم رو ول کنی و بری، تو باید همیشه بمونی.

ما همیشه از سمتی سقوط میکنیم، که عمری بهش تکیه میکردیم.

ما بیش از اندازه قوی بودیم، مدام میشکستیم، شکسته‌هایمان را بند میزدیم و ادامه میدادیم‌، اشک میریختیم، اشک‌هایمان را خودمان با دست‌های خودمان پاک میکردیم و دوباره با تمام جسارت‌ روی پاهای خودمان می‌ایستادیم، ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمیدادیم، با کسی از دردهایمان نمیگفتیم و از کسی کمک نمیخواستیم، ما به قیمت همین قوی بودن از پا در آمدیم، قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند.