یه‌جایی هست که دیگه منتظر کسی نمی‌مونیم.
صداش نمی‌کنیم
دنبالش نمی‌گردیم..
باهاش حرف نمی‌زنیم.
و با زخمی که رو دلمون موند، مدارا می‌کنیم..
اون روز پارچه‌ی سفید می‌کشیم رو قلبمون و براش آرزوی آرامش می‌کنیم و مرگ عزیزترین گوشه‌ دلی‌شو تسلیت می‌گیم.
یه روز میاد که یادمون میره همه چی.
یادمون میره کجا دیدیمش
کجا بوسیدیمش
کجا فراموش کردیم و فراموش شدیم.
میاد اون روز...
میاد روزی که ازین بوم می‌پریم و یادمون میره بال‌هامونو چیدن؛ یادمون میره . آره.

آدم‌ها یک خاصیتِ خیلی مهم دارن، ‏همه‌شون فِک میکنن یه روزی برای از دست داده‌هاشون، خواهند مُرد. فِک میکنن غمِ فراق رو طاقت نمیارن. فِک میکنن تو اون روز دنیا براشون به پایانِ خودش می‌رسه...
‏الان همه‌ی اون آدم‌ها زنده‌ان !
‏و دنیا هم ادامه داشت !
‏خاصیتی مهم بنام "سخت‌جان شدن" ...

منفعت بعضی آدما تو نفهم بودنه،
الکی خودتو خرج نکن براشون.

. ⃟.

‌‌
‌هر وقت میخوام حسم رو به کسی بگم، یکی از متنای اینجا رو براش میفرستم

من براش غیرتی بودم ولی اون بی ناموس دوست داشت

اصلا از واجباته زندگی این که یکی داشته باشی بتونی براش نق بزنی ^^

یکی باشه اخر شبا از ارزوهات ،دیوونگیات براش بگی این ته ته خوشبختی:)

بیاید با آدما مهربونتر باشیم
آدما تنشون پر از زخمه
زخمِ جدید براشون درست نکنیم


. .

‏رنگ واقعی یه سری از آدمارو
زمانی میبینی
که دیگه هیچ منفعتی براشون نداشته باشی

‏هیچوقت از رفتن کسیکه
بهش عشق دادی
محبت کردی و
براش خودتو هزینه کردی
ناراحت نباش
چون #تُ برای دل خودت کم نذاشتی..

. .