غمگینم، دوست دارم یکی از ته دل دوستم داشته باشه، حواسش بهم باشه، نگرانم شه، حالم براش مهم باشه، سراغم رو بگیره، فراموشم نکنه و وقتی حتی یه کلمه هم حرف نمیزنم از تو چشم‌هام بفهمه چمه.

قدر کسایی رو که این روزا بدون در نظر گرفتن نسبت خانوادگی، بهتون زنگ زدن و پیام دادن و حالتون عمیقا براشون مهم بوده رو بدونید
این افراد انسان های واقعی اطرافتون هستن...

وقتی که یه رابطه مهمه براش حرص میخوری، جوش میاری، دعوا میکنی، اگه بی‌اهمیت بود که در رو باز میکردی و میرفتی.

گاهی قشنگ‌ترین روزا
همونایی‌ان که هیچی از قبل
براشون برنامه‌ ریزی نکردی 🤍

♡

‏جدیدا حتی کوچیک‌ترین رفتارهای مثبتی که از طرف بقیه دریافت میکنم هم خیلی به چشمم میاد و سعی میکنم بهشون بگم که من کار قشنگی که برام کردی رو دیدم و براش ارزش قائلم .️

سین نکرد، بی‌توجه بود، حواسش بهم نبود، بلاک کرد، کلی براش پارگراف‌های طولانی نوشتم اما نخوند، به حرف‌هام بی‌توجه بود، برای خوشحالیم تلاش نکرد، بهش زنگ زدم جواب نداد، غافل از اینکه همه این‌ها خودش جواب بود ، نذارید اینطور آدم‌ها احساساتتون رو تلف کنن.

بعضی‌هامون خیلی بی‌رحمانه داریم یه دردهایی رو تحمل میکنیم، دردهایی که خیلی بزرگ‌تر از قد و قواره ماست، هیچوقت حق انتخابی براشون نداشتیم، زورشون خیلی بیشتر از لبخندهامونه، دردهایی که هر بار از خودت میپرسی چرا من؟ و هر بار جوابی که هیچوقت پیداش نکردی و غمگین‌ترت میکنه.

کسی که سیگاریه هر ثانیه از سیگارش عکس نمیذاره
چون واسش عادی شده.

کسی که خونه خوب و ماشین خوب داره هم همینطور.
اونی که همیشه غذای خوب میخوره هم عکس نمیذاره چون براش عادیه.
کسی که واقعا رابطش خوبه هم حرفی ازش نمیزنه چون عادیه....
میدونید بحثِ چیه؟!

اصالت!

هیچ‌وقت نمی‌تونی تصور کنی یه آدم چه اتفاقایی براش افتاده که شده اینی که هست.

We must be willing to let go of the life we planned so as to have the life that is waiting for us.

ما باید حاضر باشیم زندگی ای رو که براش برنامه ریزی کرده بودیم رها کنیم تا زندگی ای رو داشته باشیم که در انتظارمون هست.