خیلی قشنگ میشه که گاهی اوقات مثل رفیق باشید؛ حتما نباید کل رابطه تون عاشقانه باشه؛ شوخی کنید؛ راحت باشید باهم؛ درد و دل کنید؛ از هم انتقاد کنید؛ بشین بهترین رفیق برای همدیگه!

آدم‌ها از همدیگه دور میشن، بعضی وقت‌ها بخاطر حرف‌هایی که نباید به هم بزنن ولی میزنن و بعضی وقت‌ها بخاطر حرف‌هایی که باید به هم بزنن ولی نمیزنن.

‏نوشته بود:
هر جا نشد
هرجا کم آوردید
هر جا نخواستید
هر جا خسته شدید
هیچ عیبی نداره که تمومش کنید
اما "حرمت" همدیگه رو نگه دارید
"حرمت" خیلی مهمه.

آدما حوصله مشکلات همدیگه‌رو ندارن فوقش دوبار برات وقت میذارن
خوب شدی ، شدی
نشدی میرن پی کارشون....

حتی اگر همه هم درد و رنج کشیده باشن، باز هم از درک درد و رنج همدیگه ناتوانن!
چون تا همون رنج رو تجربه نکنی هیچ وقت متوجه عمق اون رنج نمیشی چون جنس رنج هامون باهم فرق داره! حتی اگر دردت بزرگتر از درد بقیه باشه! چون قصه ی رنج هامون باهم فرق داره!

زندگی انقدر عجیبه که به خودت میای میبینی آدم‌هایی که پارسال این موقع فکر میکردی بهترینن و قراره تا ابد باشن، الان نه اهمیتی برای هم دارید و نه خبری از همدیگه.

خدا خاکِ آدمیزاد و دنیا رو با محبت درست کرده
خوبه که با همدیگه مهربون باشیم :).

‏با همدیگه مهربون باشین حتی اندازه یه پیام در مجازی. شما نمی‌دونین کدوم ادم رو لبه پرتگاه فروپاشی ایستاده !

تو روان شناسی رابطه به اثر جالبی داریم به اسم "اثر میکل آنژ" که میگه:

زوج های موفق زور نمی زنن همدیگه رو عوض کنن، اونها به هم کمک میکنن که بهترین ورژن همدیگه رو کشف کنن
درست مثل میکل آنژ که می گفت:

من مجسمه رو نمیسازم فقط شاهکاری که توی سنگ پنهانه رو کشف میکنم.

ولی میدونی تلخ‌ترین چیزی که بینمون اتفاق افتاد چی بود؟‌‌ اینکه شدیم دو تا غریبه که همه‌ چیز همدیگه رو میدونن.