چی شد که وارونه شدیم؟
رسیدیم به دوره ای که به چیزایی افتخار میکنن که یه روزی سبب خجالت بودن
به خیانت میگن تجربه!
به بی تعهدی، سبک زندگی!
به بی اخلاقی، رک بودن!
به فحشا، جسارت!
به دیده شدن، موفقیت!
به سطحی بودن، باحال بودن!
و به هرچرندی که خودشونم ازش ته دل راضی نیستن میگن "خود واقعیم"!

یکی از درسهایی که توی زندگیم یاد گرفتم این بوده که؛
همه‌چیز یک دوره‌ای داره،
هیچ چیزی، هیچ آدمی، هیچ شرایطی تا همیشه اون‌جوری که هست نمی‌مونه؛
یا تموم میشه یا شکلش عوض می‌شه.

یه قسمت از زندگی خیلی عجیبه، همون دوره از زندگیت که منتظر اون تغییر عجیبی که پولدار شی، خوشحال شی، عاشق شی، خوشگل‌تر بشی و کلا زندگیت عوض بشه و چقدر هممون احساس می‌کنیم که تو این دوره که هیچ مقصدی نداره گیر افتادیم.

‏به نظرم یکی از غمگین‌ترین فکت‌هایی که وجود داره و خیلی اتفاق میوفته دوستی‌‌ها یا دوست‌های دوره‌ایه، یه مدت باهاشون خیلی صمیمی میشی، باهاشون کلی حرف میزنی، کلی خاطره میسازی، کلی چیزهای خوب اتفاق میفته، کلی اینتراکشن داری ولی بعد از یه مدت بدون هیچ دلیلی بینتون فاصله میوفته و حتی از هم دیگه خبر هم ندارین.

‏احساس عدم تعلقم از مکان و افراد و اجتماع فراتر رفته و حس می‌کنم حتی به این دوره زمونه هم تعلق ندارم.

هروقت دیدین کسی در داشتن خصلتی در خودش اصرار میورزه، بدونین بیشتر از اون خصلت دوره و میخواد از طریق پافشاری روی داشتنش، نداشتنش و انکار کنه!

‏یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که توی زندگی گرفتم این بوده که همه‌چیز یک دوره‌ای داره. هیچی، هیچ آدمی، هیچ شرایطی تا همیشه اون‌جوری که هست نمی‌مونه؛ یا تموم می‌شه یا شکلش عوض می‌شه.

‏تو ایران بودن خودش لانگ دیستنسه، همه چی ازت دوره؛ عشق، پول، آرزوهات، آرامش، رفاه، امنیت، آزادی.

‏یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که توی زندگی گرفتم این بوده که همه‌چیز یک دوره‌ای داره. هیچی، هیچ آدمی، هیچ شرایطی تا همیشه اون‌جوری که هست نمیمونه؛
یا تموم میشه یا شکلش عوض میشه.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

گذشت اون دوره که احترام احترام میاورد الان احترام‌ گذاشتن فقط هاری میاره.