دوستان هر روز زیباتر می‌شن و البته دورتر. انگار که نباید هیچوقت با ستاره‌ها دوست شد.

آره عوض شدم چون ارزش خودم رو فهمیدم، فهمیدم باید خودم رو دوست داشته باشم، فهمیدم نباید همیشه کنار بیام، فهمیدم دلسوزی زیاد اشتباهه، فهمیدم باید خودم رو جای درست خرج کنم و فهمیدم تهش فقط خودم رو دارم، آره تجربه‌هام از من چیزی ساخته که دیگه نمیخوام و نمیتونم مثل قبل باشم.

یچیزی‌میگمومیرم:
بعضی وقتا نباید آدمارو ببخشی،
بذار یاد بگیرن اشتباه نکنن‌.!

همه‌ش که من نباید بگم. یه دو بار هم خودت تلاش کن بفهمی.

آره عوض شدم چون ارزش خودم رو فهمیدم، فهمیدم باید خودم رو دوست داشته باشم، فهمیدم نباید همیشه کنار بیام، فهمیدم آدم‌ها شبیه حرف‌هاشون نیستن، فهمیدم دلسوزی زیاد اشتباهه، فهمیدم باید خودم رو جای درست خرج کنم و فهمیدم تهش فقط خودم رو دارم، آره تجربه‌هام از من چیزی ساخته که دیگه نمیتونم و نمیخوام مثل قبل باشم.

تروماهات نباید تبدیل به خنجری بشن که دائم تو تن بقیه فرو میره!

نوشته بود: «اونی که نباید می‌رفت، رفت، دیگه فرقی نداره کی هست کی نیست.» و چقد غم داره این جمله هممون حسش کردیم.

گاهی‌اوقاتم نباید تمام حقیقت رو برملا کنی چون زندگی خیلی جدی‌تر از اونی نیستش که بخوای باهاش ذوق یک‌نفر دیگه‌رو کور کنی. و چیزهایی که از بیان حقیقت قیچی می‌شن همون کلماتی هستن که بعد از "اما" و "ولی" میان. تنها بیان قسمت اول جمله کفایت می‌کنه.

اون کسی که باعث شد در تاریک‌ترین قسمت روحت احساس روشنایی کنی، کسیه که نباید از دستش بدی.

تو به همون اندازه که خوشحالم کرده بودی، ناراحتم کردی و من تصمیم گرفتم نوشتن برای تو رو متوقف کنم، میخوام اعتراف کنم که تو بهم حس بدی دادی، گیجم کردی، باعث شدی فکر کنم آدم ساده‌ای‌ام، شاید هم پر از ایرادم و نباید مهربون باشم؟ ولی هیچوقت ازت نمیپرسم چرا؟ دلیلش رو نگه دار مال خودت، من میرم و خودم رو تغییر میدم، برای بار هزارم بهم ثابت شد خوب بودن جواب نمیده، شایدم میده و تو لیاقتش رو نداری، نمیدونم.