یه جایی میفهمی هیچکس اندازه من پشتت نبود،هیچکس اندازه من دوست نداشت،هیچکس بابت کوچیک ترین ناراحتیت همه ی خودشو برات نمیذاشت که فکر نکنی تنهایی،
ولی اون روز خیلی دیر شده:)


و کاش برسه این روز..

خیلی عجیبه که از یه سنی به بعد میفهمی واقعا بدون هیشکی نمیمیری و زندگی ادامه داره. هرچقدرم که مقاومت کنی باز ادامه داره

جواب منو چهار ساعت بعد میدی؟ حالا وقتی ۱۵ ثانیه منتظرت گذاشتم میفهمی.

میدونین چی دردناکه؟تنهایی اگزیستانسیال. اینکه ما میشینیم یه سریال رو میبینیم و فکر میکنیم وای کاش منم یه اکیپ ٦ نفره ی همیشگی داشتم.ولی وقتی وارد دنیای واقعی میشی میفهمی یکی از همون آدما توی تنهایی مُرده و این تنها بودن یه واقعیت انکار ناپذیره…هممون تنهاییم؛ از درون و در نهایت.

ʷᵉ ᵒⁿˡʸ ʳᵉᵃˡⁱᶻᵉ ʰᵒʷ ᵗⁱʳᵉᵈ ʷᵉ ᵃʳᵉ ʷʰᵉⁿ ʷᵉ ᶜˡᵒˢᵉ ᵒᵘʳ ᵉʸᵉˢ

تازه وقتی چشامونو میبندیم میفهمیم چقدر خسته ایم

.࿐

بالاخره یکیو پیدا میکنی که میبینی نصف خونِ اون تو رگاته، نصف مغز اون تو سرته، نصفِ قلب اون تو قلبته، نصف زمان تو با اونه، و میبنی که نصف از تو تو وجود یه نفر دیگه اس؛ اونوقت میفهمی که زندگی ارزش ادامه دادن داره...!=))


. .

تعهد بالغانه اینجوریه که میفهمی قطعا از پارتنر تو خوشگل تر و پولدارتر و باهوش‌تر و بهتر هم هست، اما تو "انتخاب" میکنی که جا نزنی و با همون شخص مسیر زندگیتو ادامه بدی...

‏یه روز میفهمید منتظر گذاشتن
‏ آدما فرقی با از دست دادنشون نداره.

با هر آجری نمیشه دیوار ساخت. اینو وقتی بهش تکیه بدی میفهمی.

آدم تا وقتی توی کثافته اصلا نمیفهمه چقدر غرقه. وقتی میای بیرون و از دور نگاه میکنی، خوبی و مهربونی رو تجربه میکنی تازه میفهمی چقدر گناه داشتی، چقدر حقت نبوده و چقدر می‌تونه زیباتر باشه همه چی