ولی ترکیب بسیار حساس بودن و زیاد فهمیدن انگار نفرینه، از کارهاشون ناراحت میشی در عین حال که کاملا میفهمی منظور و نیتشون از این کار چی بوده و با خودت کلنجار میری به روشون بیاری یا نه.

‏نه میفهمی ، نه میخوای بفهمی ، نه می‌فهمی که نمی‌فهمی ..

هی بهش گفتم، گفتم نکن، گفتم ببین من دارم اذیت میشم، من دارم اینجا پیش تو و تو این رابطه‌ای که قرار بود پر از آرامش و حال خوب باشه پر پر میشم، میشنید، بخدا که میفهمید من چی میگم، میفهمید چی میخوام، اما نشنیده میگرفت، نادیده میگرفت، هم من رو، هم حرف‌هام رو، هم خواسته‌هام رو، انگار جدی جدی یه وقت‌هایی نباید دنبال کلمات گشت، رفتار آدم‌ها حرف‌هایی ک روشون نمیشه بهت بزنن رو نشون میده.

‏حس اولیه‌ای که از آدم‌ها میگیری هیچوقت دروغ نمیگه شاید یه بازه‌ای فکر کنی اون اول اشتباه قضاوت کرده بودی، ولی هرگز، بعدا میفهمی که دقیقا دقیقا دقیقا همون حس اولیه‌ات درست بوده.

کاش آدما یا سیاه بودن یا سفید، کاش انقدر آدمیزاد خاکستری نبود، راحت میفهمیدی باید با یکی ارتباط بگیری یا نه! اینکه هرکسی می تونه در عین اینکه خیلی جاها بهت کمک کرده، خیلی جاها هم بهت آسیب بزنه و رفتارای سمیی داشته باشه و تو نمیدونی باید در قبالش چیکار کنی واقعا غم انگیزه

تا دیر نشده میخوام اینو بهت بگم یه روز میفهمی خونه نه دیواره نه سقف.

خونه «صدای باباست» و «بوی غذای مامان»... :)

صدای بی گزند

تا دیر نشده میخوام اینو بهت بگم یه روز میفهمی خونه نه دیواره نه سقف.
خونه« صدای باباست» و« بوی غذای مامان»... :)

بزرگ میشین میفهمین رابطه ای که مرد عاشق تر نباشه تهش تروما و تراپیه…

گاهی زندگی انگار یه طناب سنگینه که فقط تو داری با همه‌ی توانت میکشی ولی هیچی عوض نمیشه! و اون‌ وقت میفهمی شاید مسئله این نیست که باید بیشتر تلاش کنی، بلکه باید بفهمی اصلاً چرا هنوز اون طناب رو رها نکردی!

اما یه روز میفهمی منتظر گذاشتن آدما فرقی با از دست دادنشون نداره،
آدمای زندگیتون رو منتظر نذارید…