در موردش کاری از دستم برنمی‌آد جز این‌که فقط قبول کنم بعضی چیزها از کنترل من خارجه و هرچقدر هم بخوام، همیشه یه جایی هست که ناچار می‌شم با واقعیت روبه‌رو بشم.

دعا می‌کنم خدا اون دردی رو که درموردش با کسی حرف نمی‌زنی، یه جوری حل کنه که انگار بین این همه صدا، فقط صدای تو رو شنیده.
الهی که فردا، نوبت تو باشه.


. .

-درموردش میخوای حرف بزنیم ؟
در موردش بغلم کن.

‏خیلی بهش فکر میکنم ولی در موردش با کسی حرف نمیزنم و این شاید غم‌ انگیزترین و درست‌ترین کار باشه.

‏_دوست داری در موردش صحبت کنی؟!
‏ دوست دارم در موردش گریه کنم :)

‏یک جمله‌ای که در چندسال اخیر به ادبیاتم اضافه شد “دوست ندارم در موردش حرف بزنم” بوده.
جمله‌ی کاربردی و صادقانه‌ای هست.
بهتر از صد تا دروغ و توجیه و آسمون ریسمون. بهتون توصیه می‌کنم.

یه روز التیام پیدا میکنی؛ از همه‌ی اون چیزهایی که درموردشون حرف نمیزنی. همه‌ی اون وقت‌هایی که یه معذرت‌خواهی ساده هم نشنیدی، همه‌ی اون کلمات یا رفتارهایی که بهت آسیب زدن. از سایه‌ی اون ترس مسخره که هیچوقت قرار نیست «دوست‌داشته» بشی— التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی.

‌‏در موردش گریه نمیکنم ولی به جاش زل میزنم به یه گوشه و میرم تو فکر.

دیدی وقتی درموردش با یکی حرف می‌زنی تازه متوجه میشی چقدر سرسخت بودی که تونستی دووم بیاری؟

آدمیزاد ده بار از یه چیزی ناراحت میشه و در موردش حرف میزنه چون واسش مهمه، ولی یهو دفعه یازدهم میبینه دیگه ناراحت نمیشه چون دیگه از چشمش افتاده و واسش مهم‌ نیست.