‌

کم حرفیم چون اونی که باید حرفامونو
بهش بزنیم نیست .

. .

به کسی که باید لگد بزنیم، اشتباهی لبخند میزنیم

.࿐

- میخوای‌‌ در موردش حرف بزنیم‌؟
نه!
-میخوای بغلت کنم ؟
آره ...

با هم درستش میکنیم و می‌سازیم نه میخوام نه دیگه جواب میده، یکی باشه با هم بانک بزنیم بعدش هر کی بره دنبال زندگی خودش

حواسمون نیست که چه راحت با حرفی که تو هوا رها میکنیم،
چجوری یک نفر رو به هم میریزیم!
چند نفر رو به جون هم می اندازیم!
چه سرخوردگی یا دلخوری هایی به جا میذاریم!
چقدر زخم میزنیم!
چقدر میشکنیم!
حواسمون نیست؛ که ما میگیم  و رد میشیم و میزاریم به پای رک بودنمون،
اما یکی ممکنه گیر کنه!
بین کلمه های ما...
بین قضاوتهای ما...
بین برداشت های ما...
دلی که میشکنیم ارزون نیست!
پس بیایید با احتیاط حرف بزنیم،
با احتیاط برخورد کنیم،
مراقب رفتار و حرکاتمون باشیم،
بیایید کلآ خوب بودن رو هر روز تمرین کنیم.!

به تکست "نخوابیا الان میام حرف بزنیم" احتیاج دارم.

وقتی کسی ابراز دوست داشتن می‌کنه، زخم‌هایی که از نفرات قبلی خوردیم رو سرش خالی نکنیم. اگه دوست داشتنش رو باور نداریم یا نمی‌خوایم، پس بزنیم اما تحقیر نکنیم.

با یکی میخوایم دو کلام حرف بزنیم دلمون آروم شه، باید ساعت ۷ تا کشورو چک کنیم

‌
نزار قبانی :

بعضی‌ها هم هستند که به نظر فراموششان کرده‌ایم
اما وقتی حرفشان به میان می‌آید
دیگر نمی‌توانیم لبخند بزنیم .

. .

بودن و نبودن آدمها تا یه زمانی مهمه!
اگه به وقتش خبری ازشون نباشه،
که با جای خالیشون حرف بزنیم؛
بعد یه مدت عادی میشن!
اینکه نباشن،
اینکه صداشون نباشه،
همین هم میشه که بعد چند وقت،
آدمها همدیگه‌رو فراموش میکنن!
خوبه که حواسمون به مهم بودن جای خالیمون باشه!