آدم شب‌ها برهنه‌س،
شب‌ها تو موضع ضعفه،
شب‌ها خود خودشه.
شب‌ها احساسات فرمان میده و منطق بی‌احساس به خواب رفته‌.
صبح‌ها که بلند می‌شیم، نقاب می‌زنیم و به شب قبل خودمون می‌خندیم،
ولی واقعیت همونیه که شب‌ها می‌بینیم.
حقیقت ما تو تاریکی شب آشکار میشه..
و قسم به صداقت شب‌ها..!

کندن نقاب قوی بودن عجیب سخته‌، چون انتظار بقیه ازت شکل گرفته و باید همشونو نا امید کنی، ولی تا کی میخوای نقش بازی کنی..؟

ولی خیلی بین آدم واقعی و آدمی که نقاب واقعی بودن زده، فرق هست.

ترمیم زخم هات، با نفرت ازشون ممکن نیست! باید همون زخمی رو بغل کنی که روزی برای فرار ازش، نقاب قوی بودن زده بودی!

مارا حوصله خریدن نقاب نبود، خوشا آنان که خریدند و عزیزند.

این سری عکس گذاشت این شعر نشاط اصفهانی رو براش کامنت کنید که میگه:
"ترسم از چشمِ بد خلق رسد بر تو گزندی
گو بسازند نقابی و بسوزند سپندی"
همینقدر قشنگ و دلبر.️


. .

همه ما پشتِ نقاب بزرگسالی مان ، کودکی است نیازمند عاطفه ، گذشت ، عشق و ترسیده از تنهایی ..

- آلن دوباتن

♡

بیا کنارم بنشین، نقاب قوی بودنت را بردار و در آغوشم گریه کن که من میدانم، آنان که همیشه میگویند حال‌شان خوب است، بیش از همه به گریه و آغوش نیاز دارند.

یه جایی از زندگی هست که دیگه نمی‌شه تظاهر کرد همه‌چی خوب پیش می‌ره؛ باید نقاب‌ها رو کنار بزنی، از پشت سنگری که ساختی بیای بیرون و با واقعیت‌ها رو‌به‌رو بشی. از یه جایی دیگه نمی‌شه غم‌هات رو لای زر ورق بپیچی؛ باید تلخی‌اش رو مزه مزه کنی و بذاری عمق وجودت رو بسوزونه. غمی که درونت آتیش به پا نکنه، بیهوده‌ مغمومت کرده.

از اینکه نقاب یه عده میفته و تکلیفمون
مشخص میشه واقعا لذت میبرم.