چیزایی که با بزرگ شدن فهمیدم

•بعضی از دوستا فقط برای یه فصل از زندگیت میان اگه رفتن ، بدون تقصیر تو نیست،فصلشون تموم شده بوده
•سکوت بعضی وقتا قوی ترین جوابه لازم نیست همه چیو توضیح بدی
•هیچ کس نمی فهمه تو دقیقا چی کشیدی حتی اگه براش تعریف کنی!
•بعضی تصمیم ها باید تنهایی گرفته شن. حتی اگه بترسی.
•بعضی زخم ها خوب نمیشن ولی یاد میگیری باهاشون برقصی
•گاهی وقتی یه نفر رو میذاری کنار تازه خودت رو پیدا می کنی!


. .

کامی روشن میگه: دارم برای آینده سرمایه‌گذاری می‌کنم. ولی واقعیت اینه که با مصرف بی‌رویه و استخراج غیرقانونی، آینده‌ی خیلی‌ها رو می‌سوزونه...

از نونوایی گرفته تا کارگاه و داروخونه‌ها، همه بیکار می‌شن، همه ضرر می‌کنن. یه عده به سود می‌رسن، خیلیای دیگه از «نان خوردن» می‌مونن...

یادمون باشه سرمایه‌گذاری روی ویرانه‌ها، آینده‌ای برای هیچ‌کس نمی‌سازه.

گاهی وقت‌ها از خودم میپرسم که چرا؟ چرا این کارها رو انجام میدم چرا همیشه به خودم سخت میگیرم و سعی دارم بقیه رو راضی نگه دارم در حالی که خودم و خواسته‌هام دارن نادیده گرفته میشن و کم کم محو میشن؟

واقعا چیزی به اسم بازگشتِ صمیمیت‌های از دست رفته وجود نداره

چقدر دوسم داری ؟

- انقدر که  انگار که توی تناسخ قبلیم یه کاسه ی سفالی بودم که شکسته م و تو بندم زدی...
یه کتاب خطی توی کتابخونه ی بغداد بودم که مغولا آتیشم زدن، ولی تو منو حفظ بودی و دوباره نوشتیم...
قطره ی بارون بودم که رو دستای کودکی تو پناه گرفته...

آرام باش...
هیچ چیز، ارزش این همه دلهره را ندارد.
ما رفته ایم...
و الان، سال ۱۴۹۶ است...

صدای بی گزند

از همه فاصله گرفته بود و به سمت خودش می‌دوید.

حال خوب من برمی‌گرده،
ولی ارزش از دست رفته تو هرگز...

یه غم بزرگی هست، برای همه چیزهایی که میتونست قشنگ تر باشه، برای ادمایی که میتونستن بهتر باشن، برای لحظه هایی که لازم نبود تنهایی سپری شن، یه غمی از همه کارهایی که شاید لایقش بودم، یه غم که خودم هم بهش خو گرفته ام.

تو برگشتی ولی من یادم نرفته بود که چطوری رفتی.