اگه میوه‌ای که میخوری
از لحظه ای که بذرش کاشته شد،
برای تو مقدر بوده،
پس چرا فکر می کنی
چیزی که سهم توئه ، بهت نمی رسه؟

‏میدونی چرا اون آدم‌هایی که بیشتر از بقیه در حقشون محبت کردی جای تشکر بیشتر بهت ضربه زدن؟
چون هیچ چیزی به اندازه‌ی دم دستی بودن ادم رو بی ارزش نمیکنه.
هرجایی به اندازه‌ای که براتون ارزش قائلند خودتون رو خرج کنید، عامل خیلی از ظلم‌هایی که در حقمون میشه لطف‌های بی‌جای خودمونه.

تو این زندگی بزرگترین برد رو آدمایی میکنن که دل ندارن ؛
وابسته چیزی نمیشن؛
احساسی با مسائل برخورد نمیکنن
دلشونم برا کسی نمیسوزه.....

‏هر روز بیدار میشم و نقش آدمی رو بازی میکنم که از هیچ چیزی نمیرنجه و اذیت نمیشه و هرشب همه‌ اون رنج‌هایی که توی طول روز کنار گذاشته بودم رو بغل میکنم و میخوابم، اگر که بخوابم.

یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که توی زندگی یاد گرفتم این بوده که همه چیز دوره‌ای داره، هیچ چیزی، هیچ آدمی، هیچ شرایطی تا همیشه اونطوری که هست نمیمونه یا تموم میشه یا شکلش عوض میشه.

هرچیزی که مورد توجه قرار نگیرد میمیرد.
احساسات،روابط،گل ها….

‏این میل زنانه که بخواید تموم زندگی‌تون رو در یک بعدازظهر تغییر بدین ، فقط به این دلیل که چیزی شما رو ناامید کرده ، کاملاً واقعیه.

نمیدونم درک میکنی چی میگم یا نه؟ ولی مودم اینطوریه که یهو به خودم میام میبینم باز دارم برای چیزی که قبلا چند بار کامل پذیرفتم و کنار اومدم باهاش، غصه میخورم.

همزمان هم خنگ‌تر و هم باهوش‌تر از اون چیزی هستم که فکر میکنی، چه من رو دست کم بگیری چه دست بالا، در هر صورت غافلگیر میشی.

سپس به همان چیزی که بودم برگشتم؛ یک سکوت طولانی، اجتناب از گفتگو و میل به تنهایی...