مهم ترین چیزی که تو زندگیم یاد گرفتم
این بود که هیچکس همونطور که
شناخته بودم باقی نمیمونه، این آدما به مرور
زمان خود واقعیشون رو نشون میدن اونی که
چند وقته میشناسیش خود واقعیش نیست
بلکه داره یه چیز بهتری از خودش نشون میده
و زمان میبره که واقعیت درونشو ببینی،
شخصیت واقعیشو رو کنه.

یه چیزی که خیلی آرامش داده به زندگیم اینه که یاد گرفتم آدما رو دقیقا همونجوری که هستن بپذیرم و توقع بیجا از کسی ندارم.
مثلا همونجوری که میدونم یه گاو قرار نیست کتاب بخونه، میدونم بعضیا قرار نیست شعور داشته باشن و بابت حرفا و کاراشون دیگه ناراحت نمیشم و اعصاب خودمو بهم نمیریم.
‌

. .

کاش من یاد میگرفتم وقتی یکی دوسم نداره ، منم دیگه دوسش نداشته باشم.

" What I learned from the moon was
how to smile with scars and shine
even when not full "

چیزی که از ماه یادگرفتم این بود که چجوری با وجود زخم‌هایی که دارم لبخند بزنم و حتی زمانی که کامل نیستم همچنان بدرخشم .🤍

♡

می‌دونم تصمیمی که گرفتم درسته
ولی کاش تصمیم درست این نبود.

.࿐

حس میکنم توی روابطم با آدما ارزش خودمو همیشه نادیده گرفتم.

‏یکی از درسای سختی که تو زندگیم گرفتم این بوده که یوقتایی هرچقدم حرف برا گفتن داری، باید سکوت کنی…

دیشب اینو رو پروفایل یکیتون دیدم اینقد قشنگ بود تا صبح ذهنم درگیر شد، یه جمله با تمام کوتاهیش چقد میتونه حالتو توصیف کنه از اون دوستمون منبع این متن رو گرفتم گفتم براتون بزارم شاید شما هم دوسش داشتین:
.

خودمم از همینجا فال گرفتم دقیق بهم گفت با عشقم کی ازدواج میکنم ..

من یاد ندارم قهر کنم ولی اگه قهر کنم واقعا میرم و دیگه‌ام برنمیگردم،میرم برای همیشه و پشت سرمم نگاه نمی کنم،چون اون قدری اهمیت و فرصت دادم،اون قدری خوب بودم، اون قدری عیب‌های آدمی که دوستش داشتمو نادیده گرفتم،که از این نظر هیچ عذاب وجدانی ندارم،من میرم ولی مطمئنم اون آدم میمونه با یه تصویر غیر قابل دسترس از کسی که همه جوره هواشو داشته.