آقا پسری که فکر میکنی اگه توجه‌ات رو از صد صفر کنی من دنبالت میدوم، درست فکر کردی، با دمپایی میدوم دنبالت که یاد بگیری اگه قراره من بدوم تو هم باید بدویی.

گفت یه چیزی بگو یادم بمونه
گفتم تو باید بلد باشی وقتی نور نیست
خودت خورشید خودت باشی و
بتابی .🤍

از یجایی به بعد باید وایسی خودت رو از دور تماشا کنی، همونقدر که تو مراقب همه چیز هستی، بقیه هم باهات همینن؟ همونقدر که تو برای همه خوب میخوای، بقیه هم برای تو خوب میخوان؟ همونقدر که دلت نمیاد کسی رو ناراحت کنی، بقیه هم نگران رفتارهاشون با تو هستن؟

بزار بقیه فکر کنن برات مهم نیستن
واقعیت اینه که تو داری بزرگ میشی
و هر قدمی که برمیداری یا باید منطقی باشه یا پولساز .🤍

♡

ی جا ی تعریفِ قشنگی از اشک خوندم که میگفت؛
"و اشک تاوانی ست که چشم ها باید بابتِ درست ندیدن بپردازند…"
چقدر درست گفت.

داشتیم باهم بحث میکردیم قبلش دستش تو دستم بود، فقط نمیدونم چرا وقتی بحثمون بالا گرفت دستم رو محکم‌تر از قبل فشار میداد، وقتی همه چی آروم شد بهش گفتم چرا اینطوری میکردی؟ گفت حتی اگه ازت ناراحت باشم حتی اگه بد وبیراه بهت بگم باز هم نباید دستم رو ول کنی و بری، تو باید همیشه بمونی.

همیشه دوست بودم نه بهترین دوست،
همیشه گزینه بودم نه انتخاب..
همیشه باید تلاش کنی بودم نه کافی هستی،
همیشه فقط یه عکاس بودم
نه اونی که ازش عکس میگیرن.

بابتش دیگه انقدر ناراحت نیستم، میدونم اتفاقی که باید می‌افتاد، میدونم اون غمه برام لازم بود، میدونم باید بزرگ میشدم، همین.

در حال حاضر تنها نکته مثبت زندگیم اینه که هفته دیگه نباید برم مدرسه.

‏آخه ینی چی «منو همینجور که هستم باید بخواد»؟ مگه جز اخلاق خوب، چه منفعتی میتونید واسه دیگران داشته باشید که اینم ازشون دریغ میکنید؟فکر کردین ملت، عمر و زندگیشونو از سر راه آوردن که بمونن پای اخلاق گند شما؟