اما من دلم میخواد آدم بزرگی بشی، حتی اگه دیگه ندیدمت، بشنوم که موفق شدی، حتی اگه نشد بهت کمک کنم بفهمم که روی پای خودت ایستادی، بفهمم که خوشحالی، بفهمم که بالاخره تونستی عاشق بشی، بفهمم بالاخره فهمیدی از زندگیت چی میخوای، بفهمم خانواده خودت رو تشکیل دادی و طعم خوشبختی رو چشیدی، بفهمم عاشق زندگیتی، بفهمم انقدر خوشحالی که دیگه من رو یادت نمیاد.

بالاخره باید یجایی آدم مورد علاقه‌ات بزنه تو ذوقت تا به خودت بیای، روال زندگی همینه.

من و دوستان مجازی‌ام
وقتی بالاخره تونستیم
همگی در یک زمان و مکان
دور هم جمع بشیم :

Healing may not come quickly, but it will come.

بهبودی ممکنه به سرعت رخ نده،
اما بالاخره رخ خواهد داد.

فکر می‌کنم اون اتفاقی که قراره بیفته تا بعدش بالاخره حالم خوب شه اصلا وجود خارجی نداره.

بالاخره اون لحظه‌ای که زمان برای تو می‌ایسته فرا میرسه و تمام ارزش‌های تو یکباره بهت یادآوری میشه.

تو میری سمت کسی که پول بیشتری داره؛
من میرم سمت کسی که معرفت بیشتری داره!
بالاخره هرکی
تو زندگیش میره سمتِ
چیزایی که
کمتر دیده...

مرسی از سایه‌ تنهایی که بالاخره رفت، الان خودش رو سرمه.

بالاخره تموم میشه،
درسته که ما اون ادم سابق نمیشیم
ولی درست میشه ،
احوال پرس هم باشیم ،
مراقب هم باشید …

It will get better. Our night will eventually turn into morning. Light will overcome the darkness, and we will see a free and flourishing Iran. Have faith.

درست میشه ، بالاخره شب ما هم صبح میشه ،نور بر تاریکی پیروز میشه و یه ایران آزاد و آباد خواهیم دید ، ایمان داشته باش.