ما بیش از اندازه قوی بودیم؛
مدام می شکستیم، شکسته هایمان را بند می زدیم و ادامه می دادیم،
اشک می ریختیم، اشک هایمان را خودمان با دستهای خودمان پاک می کردیم و دوباره با تمام جسارت، روی پاهای خودمان می ایستادیم.
ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمی دادیم، با کسی از دردهایمان نمی گفتیم و از کسی کمک نمی خواستیم.
ما به قیمت همین قوی بودن، از پا در آمدیم!
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند...

انتظار نداشته باش برات قدم بردارم وقتی همیشه یجا ثابت وایستادی و قدم برنمیداری؛
مطمئن باش اگه یه‌ جا یه قدم برام برداشته باشی، منم ده قدم برات برداشتم‌.
اما یه اخلاقی دارم اونم اینه که اگه ببینم طرفم عادت کرده به پیش قدم شدنِ من، همونجا خودمو می‌کشم کنار بدون هیچ فکری؛
من آدمی‌ام که از آدمای زندگیم توقع دارم چونکه همیشه صدمو براشون میذارم و اونجا که ببینم طرف صفرشم برا من نمیذاره،
خط می‌خوره و تبدیل به آشناترین غریبه میشه. همون آدمی که یه روزی جزو مهمترینای زندگیم بود و دیگه جایی توی زندگیم برای خودش نداره.

🤍.
ما بیش از اندازه قوی بودیم ؛
مدام می شکستیم ، شکسته هایمان را بند می زدیم و ادامه می دادیم ،
اشک می ریختیم ، اشک هایمان را خودمان با دستهای خودمان پاک می کردیم و دوباره با تمام جسارت ، روی پاهای خودمان می ایستادیم .
ما بیش از اندازه قوی بودیم ، به کسی تکیه نمی دادیم ، با کسی از دردهایمان نمی گفتیم و از کسی کمک نمی خواستیم .
ما به قیمت همین قوی بودن ، از پا در آمدیم !
قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند ...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

‏اگه خانواده ها مخالف بودن، شرایط جور نبود و پای طرف ایستادی تلاش کردی تا بهش برسی مردی وگرنه تو شرایط عادی کار خاصی نکردی

مگر #تُ
کجای جهانم ایستادی
که اینطور تعادل زندگی ام را
به هم زده ای ؟



. .

✿ کپشن خاص ✿

وقتی میگم مواظب خودت باش!
به اینکه ما چقدر پشتِ هم نبودیم،
فکر نمیکنم... به اینکه چقدر
به جایِ کنارِ هم ایستادن
مقابلِ هم ایستادیم فکر نمیکنم.
من به این فکر میکنم که
یه زمانی ما انتخاب‌هایِ هم بودیم.
هرچقدر غلط و اشتباه...!

#یاسمین_مهدیپور

✿ کپشن خاص ✿

- ﺧﺐ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ؟
ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﻣﺎ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ
ﯾﮑﯽ‌ﻣﺎﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟!
ﺁﻥ ﯾﮑﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮﺕ ﺁﻣﺪ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﯾﺪ..
ﺍﯾﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﯾﺎﺭﻣﺎﻥ ﺑﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ،
ﻋﺰﯾﺰﻣﺎﻥ ﻣُﺮﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ،
ﻋﺸﻖ‌ﻣﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ..
ﺗﻮﯼِ ﺧﺎﻧﻪ
ﺳﺮِ ﺧﺎﮎ
ﻭﺳﻂِ ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩِ ﺍﻣﺎﻡ..
بجاﯼِ ﺍﯾﻨ‌‌‌ﮑﻪ ﮔِﻞ ﺳﺮﻣﺎﻥ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﻭ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﮓ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﮑﺸﯿﻢ ﻭ ﺷﯿﺸﻪ ﺑﺸﮑﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﻧﺸﮑﻨﺪ، ﻧﺮﻭﺩ،
ﺑﻤﺎﻧﺪ،
ﻫﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﯾﻢ..
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﯾﻢ ﻭ ﺑﻐﺾ‌ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﻮﺭﺕ ﺩﺍﺩﯾﻢ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﯾﻢ
ﻣﺜﻞِ ﺍﺣﻤﻖ‌ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩﯾﻢ ﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻢ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﻫﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ،
ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ
ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ
ﺍﺯ ﺩﺳﺖ...!!

#حسین_وحدانی

درسته که همه وایستادیم، تشویق‌شون کردیم، گفتیم طوری نیست، ولی چشم‌ هامون پر از اشک بود و پرپر شدیم! خودمونیم رییس کی وقت بردن ما می‌رسه؟ خسته شدیم از بهترین بازنده بودن..

مرا وقتی گرفتار خودم بودم صدا کردی
مرا از من، مرا از قید من بودن رها کردی
دوباره روی ماهت محو شد در رشته های شب
تو با زیبایی‌ات این حرف‌ها را نخ نما کردی...
نماز عشق می خواندم، امامم حضرت دل بود
کنارم بی تکلّف ایستادی، اقتدا کردی
به هم نزدیک بودیم، آتش از لب‌هات می‌تابید
دلت می‌خواست لب‌های مرا، امّا حیا کردی
من از خود نیمه‌ای را دیده بودم "عاقل" اما تو
مرا با نیمه ی دیوانه ی من آشنا کردی

(محمدرضا طاهر)

سلام بر لحظات تنهایی حسین
اما بعد
به رسم هر ساله ظهر عاشورای امسال هم همراه خانواده به تماشای عبور دسته های عزاداران ایستادیم.جمعیت انبوه،پخش انواع نذورات بسیار زیاد و متنوع،امکانات دسته های عزاداری بسیار مدرن،زنجیر زن و طبل زن و علم کش الی ماشا ا…
بله همه اومده بودن،همه جور تیپی توی عزادارا به چشم میخورد.
همه بودن غیر از صاحب مجلس.
آقاجون امروز هر چی گشتم پیدات نکردم هرچقدر چشم چرخوندم فقط آب و رنگ دیدم و تظاهر
سالارم
آقای مظلومم
به گمونم هنوز هم به اندازه همون لحظات تنهایی.