‏نمیدونم چطوری بگم اما انگار دارم هدر میرم، خودم، عمرم، جوونیم، انرژیم، استعدادم، احساساتم، ذوقم، تلاشم و کلا همه وجودم داره هدر میره، ناراحتم.

این جمله رو جایی بنویسید که کار می‌کنید، درس میخونید یا تلاش میکنید؛

"امروز هرگز به زندگی تو بر نمی گرده پس بلند شو و ازش استفاده کن"

‌
نقطه ای که آدم دست از تلاش برای آدمایی که قدرشو نمیدونن برمیداره، بنظرم خودش یه شروع خوب برای دوباره دوست داشتن خودشه..🤍

کسی که واسم تلاش نکنه کنار میذارم حتی اگه دوستش داشته باشم چون دوست داشتن فقط به گفتن چهارتا حرف قشنگ نیست.

گذشته ی آدمی که داره تلاش میکنه
آینده اش رو بهتر کنه به روش نیار!

معجزه اینه که دو نفر به یک اندازه برای هم، تلاش کنن.

تلاش
می کنی
فراموشش
کنی
درحالی
که
منتظرشی...!:)

وقتی ادمها ذاتشون رو بهت نشون میدن،تلاش نکن عوضشون کنی.
یا بپذیرش
یا کنار بزارش.
ذات ادمها تغییر نمیکنه.

نمی‌شود که فقط بجنگی و تلاش کنی و وسط بمباران مشکلات دوام بیاوری و با یک حفره‌ی خالی در قلبت راه بروی و زندگی کنی! نمی‌شود که از درون احساس فقدان داشته‌باشی و از بیرون آرام و خونسرد به نظر برسی. نمی‌شود که در قبال عمیق‌ترین زخم‌ها و نیازهای وجودی‌ات پاسخی دریافت نکرده‌باشی و بهبود نیافته‌باشی و فراموش کرده‌باشی و به حواشی دلخوش شده‌باشی.
تا کجا می‌توان سرسپرده و تسلیم شرایط بود و طغیان نکرد و فریاد نزد؟
بالآخره یک‌جایی کم می‌آوری و صبرت تمام می‌شود و  سد دفاعی اندوهت می‌شکند و تمام بغض‌های فرو خورده‌ات را درست در جایی که هیچ‌کس فکرش را نمی‌کند می‌شکنی و به وسعت اقیانوس بی‌اختیار هق‌هق می‌کنی و اشک می‌ریزی و فریاد می‌زنی ...
ما چه می‌دانیم در دل آدم‌ها چه می‌گذرد؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

تلاش
برای
فراموشیِ
کسی
که
روحِ
تو
را
لمس
کرده،
بیهوده‌
است