ولی واقعا دلخوشی های کوچیک
رو باید چسبید
تو دنیایی که نمیدونیم
زندگی ما رو به کجاها می‌بره .

اون لحظه‌ای که داری از دلخوشیتم ناامید میشی>>>>>>>>>>>

من میخوام هر چی که دارم به تو تقدیم کنم
همه دلخوشیامو با تو تقسیم کنم…


تو به هر راهی که میری من کنارتم همیشه
هر جا که از پا بیفتی پای من مال تو میشه !

🩵🫂.

⁴'⁶'⁴

آخرین امیدی که به تو داشتم را هم
نابود کردی، حالا دیگر هیچ‌چیز بین ما
باقی نمانده که به آن دلخوش کنم.

‌

گاهی‌جاده‌بی‌خیالی‌رابگیر
و دورشو ؛
آنقدر دور،که‌دیگردست‌هیچ‌دغدغه‌ای
به‌دلخوشی‌هایِ‌کوچکت‌نرسد.ᥫ᭡

آدم باید ی دلخوشی بزرگ داشته باشه،
که هر وقت غمای عالم رو سرش آوار شد…
ی نگاه به اون کنه و بگه:
عوضش تو هستی!
بخاطر توعه که دووم میارم.

در خونوادەهای ایرانی
حفظ آبرو همیشه مهمتر از حفظ سلامت روان بوده؛
برای برنده شدن در برابر مردم
به خودمون می بازیم
و در نهایت میشیم یه تعداد روانی آبرومند!

ما زندگی نکردیم
فقط نقش بازی کردیم که آبرومند باشیم
و اونقدر از قضاوت مردم ترسیدیم
که از تارو پود دلخوشی چیزی برامون نموند!!!

ماییم و یه عمر گذروندن با بدل هرچیز،
ماییم و دلخوش بودنُ قانع بودن به بدل هرچیز،
ماییم و خوشحالی‌های شکننده!



انگار زندگی جنس اصلُ میده به از ما بهترون... .

لطفا هیچوقت دست از کنار من بودن، همه چیز من بودن، آرامش من بودن، دلخوشی من بودن، مرهم زخم‌های من بودن، گوش شنوای من بودن، خونه امن من بودن برندار، باشه؟

نمی‌شود که فقط بجنگی و تلاش کنی و وسط بمباران مشکلات دوام بیاوری و با یک حفره‌ی خالی در قلبت راه بروی و زندگی کنی! نمی‌شود که از درون احساس فقدان داشته‌باشی و از بیرون آرام و خونسرد به نظر برسی. نمی‌شود که در قبال عمیق‌ترین زخم‌ها و نیازهای وجودی‌ات پاسخی دریافت نکرده‌باشی و بهبود نیافته‌باشی و فراموش کرده‌باشی و به حواشی دلخوش شده‌باشی.
تا کجا می‌توان سرسپرده و تسلیم شرایط بود و طغیان نکرد و فریاد نزد؟
بالآخره یک‌جایی کم می‌آوری و صبرت تمام می‌شود و  سد دفاعی اندوهت می‌شکند و تمام بغض‌های فرو خورده‌ات را درست در جایی که هیچ‌کس فکرش را نمی‌کند می‌شکنی و به وسعت اقیانوس بی‌اختیار هق‌هق می‌کنی و اشک می‌ریزی و فریاد می‌زنی ...
ما چه می‌دانیم در دل آدم‌ها چه می‌گذرد؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان