‏من آدم روابط انسانی نیستم.
‏بلد نیستم چجوری رفتار کنم، حرف بزنم، محبت کنم، عصبانی بشم و… هرکاری که میکنم اشتباهه و به بن‌بست میرسم.
‏حس میکنم زندگی داره همه زورشو میزنه که بهم بگه فقط «دوری و دوستی» به تو میسازه؛ خودتو کوچیک نکن، وقت بقیه رو هم نگیر.
‏تو برا خیلی چیزا ساخته نشدی.

زندگی خیلی جالبه آدمایی ک فک میکردی تا همین دیروز دیوانه وار دوسشون داری با یه حرکت خیلی کوچیکشون ک حتی خودشونم متوجهش نشدن از چشمات میوفتن دیگه حسی بهشون نداری. خنثی میشی و هرکارم کنی حِس برنمیگرده مراقب رفتاراتون باشین چه کاریو کجا کنین چه حرفیو کجا بزنین برا کی بیشتر مایه بزارین.


. .

اگه حتی یه شانس کوچیک برای به دست آوردن چیزی که دوست داری وجود داره، ریسک کن. زندگی خیلی کوتاهه..


. .

خیلی از بازی‌هایی که تو زندگی می‌کنیم، بزرگ یا کوچیک، برای ارضای شدید خواست و میل برنده‌شدنه. درحالی‌که سنجه درست اینه که آیا تهش حتی اگه ببری خوش‌حال خواهی بود؟

هرچی بیشتر خودتو دوس داشته باشی، خط قرمزات بیشتر و دایره‌ی ارتباطات کوچیکتر میشه.

من عاشق سؤالهای کوچیکم، سؤالهای بی اهمیت.
صبحونه چی خوردی؟
صبح کی پاشدی؟
داری چیکار میکنی؟

اصلاً یک مرحله ی دیگه ای از دوست داشتنه.

حالم از خودم بهم میخوره کوچیکترین چیزی عصبانیم میکنه خیلی سعی میکنم آروم باشم ولی نمیتونم اون لحظه از همه متنفر میشم و چیزهای شرم آوری به زبون میارم بعدش که آروم شدم خیلی پشیمون میشم اما چه فایده بازم عصبی بشم همون بساطه متاسفانه چیکار کنم؟
هیچی نمیگم فقط دو دیقه وقت بزار پستاشو بخون تبدیل به آرومترین و شادترین آدم میشی

ذهن های بزرگ همیشه با مخالفت های شدید ذهن های کوچیک مواجه میشن ...

.࿐

اگه ناراحت بود به جای ناراحت نباش غصه نخوریا دلداریای الکی..
بهش بگو:
«اگه میدونستی من چقدر تورو دوست دارم،دیگه هیچوقت هیچ چیز کوچیک و بزرگی تورو غمگین نمیکرد»
از هرچی ناراحت باشه تو یه لحظه از بین میره

‏میدونی مشکل کلمه ی "ببخشید" چیه؟
به مردم این باور غلط و میده که هر اشتباهی با یه کلمه ی کوچیک حل میشه.


. .