‏اگه باهاش حالت خوبه، ‏اگه مهربونه، ‏اگه ذوق‌ و تو چشمات میاره،
‏اگه خوب میتونه اوضاع رو کنترل کنه،
‏اگه میفهمتت؛ میتونی کنارش خودت باشی،
‏اگه پا به پاش میتونی بی پروا دیوونگی کنی،
‏دلیل خنده های از ته دلته...
‏خب دستاشو بگیر!
شاید دیگه هیچوقت نتونی این حس و با کسی تکرار کنی...

تا اینجای زندگی با چای دووم آوردیم
از این جا به بعدشم میتونیم .️.

♡

امروز 26 June، روز بخشیدنه…
ولی…
گاهے دلیل اینڪہ نمیتونیم یہ نفر رو ببخشیم اینہ ڪہ نمیتونیم خودمون رو ببخشیم!
چون یہ روزے ..
یہ ساعتی،.
حتے بیشتر از خودمون بہ اون آدم اعتماد ڪردیم و ازش انتظار داشتیم!
در واقع ما حماقت خودمون رو نمیتونیم ببخشیم و فراموش ڪنیم.
اصل ماجرا اینجاست…

چه قدر غمگینه وقتی میدونی توی زندگیت، به کلیات کامل هیچ چیزی نمیتونی دست پیدا کنی. به جزئیات چنگ میزنی و همون جزئیات رو هم بی رحمانه ازت دریغ میکنن.

شمام یه حس dissociation دارید و نمیتونید بپذیرید این رسما جنگه؟ انگار که این تصویرا مال کشور شما نیست و شما فقط تماشاچی‌ش هستید؟ واقعا یه حال کثافتی دارم که توصیف‌پذیر نیست

‏"تو مسئول سرنوشت خودتی" مسخره‌ترین حرفیه که میتونی به یه ایرانی بزنی.

تا میتونید خودتونو به گیج بازی بزنید
بگید نمیدونم، بگید نمیتونم، بگید بلد نیستم، بگید حالیم نمیشه، بگید من خرم، بگید من ناتوان عقلی ام
ولی ارامش برای خودتون بخرید با گفتن این کلمات و هرچی ک شنیدید به هیچ جاتون نباشه..

چیزی به نام خستگی روحی وجود داره، اینطوریه که از لحاظ جسمی خوبی ولی به خاطر افکار مزخرفت نمیتونی حتی کوچکترین حرکتی انجام بدی.

نمیتونی تصور کنی دیگه چقدر دوست ندارم بی‌لیاقت.

یکی از فاجعه‌ترین باگ‌های این دنیا اینه که عاشق یکی میشی که جز اون آدم دیگه‌ای رو نمیتونی ببینی، در حالی که اون آدم اصلا تو تقدیر تو نیست.