تو لیاقت همون عشق و صبری که برای بقیه میذاری رو داری خودتو فراموش نکن

بقیه رو آروم می‌کنی ، با حرفایی که آرزوی شنیدنشو داری :)

از دید بقیه روی پاهام وایستادم حالم خوبه و واقعا قوی‌ام، اما حقیقت اینه که خسته‌ام، تیکه تیکه شدم، میخوام فرار کنم، میخوام برم گم و گور شم.

‏همیشه از آدم‌هایی که بقیه ازشون میترسن خوشتون بیاد و از کسایی که همه عاشقشونن بترسید.

برام اهمیتی نداره بقیه چطوری درباره‌ام فکر میکنن، اون‌ها میمردن اگه چیزی که من گذروندم رو میگذروندن.

میگفت تو خیلی زودرنجی، دلم میخواست بهش میگفتم آدم‌ها از کسایی که دوستشون دارن بیشتر میرنجن وگرنه بقیه که مهم نیستن.

میخواد با بقیه حرصت رو در بیاره ولی این فقط باعث میشه خودش آسون به نظر برسه.

دارم یاد می‌گیرم از تنهایی لذت ببرم، چون فهمیدم هیچکس من و آدمِ خودش نمی‌دونه؛ فقط یه شخصیت فرعی‌ام تو زندگی بقیه.

بحث بی جنبه بودن یا زود رنج بودن نیست!فقط هر آدمی رو یه سری چیزا خیلی حساسه، از یه سری کارا بدش میاد،
شاید یکی دو بار ببینه و به روی خودشم نیاره؛ ولی کسایی که برات مهمن بحثشون از بقیه جداست،
آدم از یه سری از آدمای زندگیش انتظار نداره، نمیتونه اون حرفارو از کسایی که با تیکه تیکه ی وجودش دوسشون داره هضم کنه!
بحث بحثه انتظاره،
و اگرنه اگه یه غریبه اون حرفا رو بزنه
یا اونطوری که دوست نداری رفتار کنه که مهم نیست!
آدم از کسایی که دوسشون داره ناراحت میشه.

گاهی تنها چیزی که نیاز داری، یه "نه" به بقیه‌ست و یه "آره" به خودت.