برکت می‌آید …
زنجیرها شکسته می‌شود
لبخند می‌زنی
و رها می‌شوی از مخمصه‌ها

به خدای دریاهای آبی
به خدای جنگل‌های سبز
به خدای باران
به خدای باد وُ ابر وُ آسمان
به خدای گندم وُ خورشید
باور داشته باش به خدای …

تو رها نشده‌ای
تو فراموش نشده‌ای
تو قرار نیست ببازی
تو قرار بر «رسیدن» داری
رسیدن به زندگی
رسیدن به خودت

تو تنها نیستی
خدا هست
خدا هست …

Self reminder: You're still young and you're not supposed to have your whole life figured out yet. Don't stress, everything will work out.

یادآوری به خود: شما هنوز جوون هستید و قرار نیست از الان کل زندگی خود را مشخص کنید.
استرس نداشته باشید، همه چیز درست خواهد شد.

این قضیه ی بحران هویت دقیقا از چه سنی قراره تموم شه؟

هر گذشته برای من یک دَره. یک دَر سفید و بزرگ و این دَرها هم‌اندازه قطاری کنار هم قرار دارن. هر گذشته‌ای که نتونستم باهاش کنار بیام برام تبدیل به یک دَر شد که در نهایت مجبور بودم ببندمش و سه قفله‌اش کنم و کلیدش رو جایی بندازم که حتی دیگه خودمم نتونم پیداش کنم. خواستم بگم دَرهای زیادی توی گذشته‌‌ام وجودم داره که بین من و اون اتفاق یک مرز واحدی رو مشخص کرده و این‌قدر شبیه هم هستن که فراموش کنم هر دَر به کدوم خاطره باز می‌شه.

‏سختیش اونجاست که باید مراقب خودت باشی در برابر کسی که قرار بود همه حواسش به تو و مراقبت از تو باشه..

‏ببینید دوستان اگه یکی بهتون بدی کرده، خیانت کرده، رهاتون کرده، پولتونو خورده و... لزوما قرار نیست به خاک سیاه بشینه و کارما انتقام شمارو بگیره! اتفاقا ممکنه خیلیم زندگی خوبی رو بعد از شما تجربه کنه‌.

باید یاد بگیرید هرچیزی که شد، نقطه بذارید، برید سر خط، و زندگیتونو ادامه بدین.

بقول قیصر امین پور :

من به چشم های بی قرار تو قول میدهم؛ ریشه های ما به آب و شاخه های ما به آفتاب میرسد.
ما دوباره سبز میشویم.

"Do what you feel in your heart to be right for you'll be criticized anyway."
- Eleanor Roosevelt

"آنچه را که در قلب خود احساس می کنید انجام دهید تا درست باشد، به هر حال مورد انتقاد قرار خواهید گرفت."

Do not impose our opinions on each other
that if it was to be forced,
God had more power for this!

عقایدمون‌رو به همدیگه تحمیل نکنیم
که اگر قرار بر زور بود،
خدا برای این کار قدرت بیشتری داشت !

یه روز التیام پیدا میکنی؛ از همه‌ی اون چیزهایی که درموردشون حرف نمیزنی. همه‌ی اون وقت‌هایی که یه معذرت‌خواهی ساده هم نشنیدی، همه‌ی اون کلمات یا رفتارهایی که بهت آسیب زدن. از سایه‌ی اون ترس مسخره که هیچوقت قرار نیست «دوست‌داشته» بشی— التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی.