برای اینکه باعث شدی از خودم بپرسم اصلا دوستم داشت؟ هیچوقت نمیبخشمت.

بخاطر از دست دادنش ناراحت نیستم، ناراحتم چون همش حس میکنم حیف شدم، احساسم حیف شد، ذوقی که برای زندگی داشتم حیف شد، اصلا یچیزی توی من مرده که نمیدونم چیه ولی حس میکنم خیلی حیفه که دیگه نیست.

دلم میخواست الان کنارت باشم باهات حرف بزنم بهت بگم غصه نخور، من هستم من هستم حتی وقتی که تو حال خودت نباشی تو قرار نیست تنها بمونی من همیشه شنونده حرفاتم من همیشه همراهتم همیشه ازت حمایت میکنم اصلا بیا غصه هاتو نصف کنیم نصف اولش مال من نصف دومش بازم مال من. تو فقط خوب باش، همین.

من اصلا بخشیدن رو بلد نیستم، چرا باید منی رو اذیت کنی که این همه برات توضیح دادم دقیقا چی اذیتم میکنه؟ آفرین چون اهمیت نمیدی، پس منم همینطور.

احساس دوست‌ نداشتنی بودن ولم نمیکنه، همزمان یه دور هم از خودم دلخورم که چرا اصلا دلم میخواد دوست داشته بشم.

‌
میگه از هر آدمی
اندازه شعورش انتظار داشته باش‏
من میگم اصلا از کسی انتظار نداشته باش


. .

اون دوره‌ای که توش تک و تنهایی، باشگاه میری، خوب میخوری و میخوابی، کلا روتین سالمی داری، رو خودت سرمایه گذاری میکنی و مجبور نیستی به کسی جواب پس بدی رو اصلا نباید بزاری از دستت بره.

دیگه منتظر نیستم کسی دستم رو بگیره، پشتم باشه، رفاقت کنه، زخم‌هام رو التیام ببخشه، حتی منتظر معجزه هم نیستم، اصلا دیگه منتظر هیچی نیستم و هیچی نمیخوام.

اصلا چیزی هست که یهویی تموم شه؟
- بله، صبر آدما.

اصلا حواسم به حرف هایش نبود
نه اینکه دوستش نداشته باشم !
فقط حوصله ی حرف زدن نداشتم ...
یادمان باشد همه ی آدم ها حق دارند یک وقت هایی خسته باشند ،
حق دارند گاهی حوصله نداشته باشند ،
و حق دارند بخواهند یک زمان هایی سکوت کنند و تویِ لاکِ خودشان باشند ...
آدم هایِ بی حوصله ، همان آدم هایِ سابق اند ،
فقط کمی خسته اند ،
قدری به حالِ خودشان که باشند ؛
خوب می شوند ...

. .