دروغ چرا، من هر صبح که بیدار میشم تا شب منتظر پیامت هستم، شب‌ها هم تو مغزم باهات سناریو میسازم.

بعدا ؟
بعدا منطقی میشم ،
بعدا پشت سرمم دیگه نگاه نمی‌کنم ،
بعدا دیگه حتی یادمم نمیای ،
بعدا واقعا برام تموم میشی
بعدا شاید دیگه من نباشم .

آره من یه وقت‌هایی از دستت عصبی میشم، ناراحت میشم، حسودی میکنم، سرت غر میزنم، اذیتت میکنم، از دستم خسته میشی، یجاهایی ناامیدت میکنم و حتی باعث میشم بترسی، فقط خواستم بگم همه این‌ها از سر عشق و علاقه زیاد من به توعه وگرنه بقیه آدم‌ها بی‌ارزش‌تر از اونی هستن که بخاطرشون عصبی بشم یا واسشون خودم رو به آب و آتیش بزنم.

گاهی با خودم میگم کاش آدم بی‌تفاوتی بودم، مثل کسی که رفتار دیگران برایش اهمیت ندارد اما متاسفانه آدم حساسی‌ام، زود میرنجم و بیشتر از هر چیزی که باید درگیر فکر و خیال میشم.

مهم نیست چیکار کردی، مهم نیست ییای بگی ببخشید، مهم اینه میدونستی ناراحت میشم، دلم میشکنه ولی باز هم انجام دادی.

من دیگه بیش از حد برای کسی تلاش نمیکنم، تا جایی که تو من رو ببینی من هم تو رو میبینم، تا جایی که تو با من حرف بزنی من ‌هم با تو حرف میزنم، به همون اندازه درگیرت میشم که تو درگیر منی.

یکی میگفت از کجا میدونی دوسش داری؟ گفتم وقتی ناراحتش میکنم خودم بیشتر ناراحت میشم.

من قبل از اینکه از دستت ناراحت بشم اول از دست خودم ناراحت میشم که اصلا چرا اجازه دادم تو انقدر مهم بشی که من رو ناراحت کنی.

«‏هر چی بزرگتر میشم بیشتر دلم میخواد زندگیم خصوصی‌تر باشه و آدم‌های کمی باشن که چیزهای زیادی ازم بدونن...»

هی بهش گفتم، گفتم نکن، گفتم ببین من دارم اذیت میشم، من دارم اینجا پیش تو و تو این رابطه‌ای که قرار بود پر از آرامش و حال خوب باشه پر پر میشم، میشنید، بخدا که میفهمید من چی میگم، میفهمید چی میخوام، اما نشنیده میگرفت، نادیده میگرفت، هم من رو، هم حرف‌هام رو، هم خواسته‌هام رو، انگار جدی جدی یه وقت‌هایی نباید دنبال کلمات گشت، رفتار آدم‌ها حرف‌هایی ک روشون نمیشه بهت بزنن رو نشون میده.