مهم ترین چیزی که تو زندگیم یاد گرفتم
این بود که هیچکس همونطور که
شناخته بودم باقی نمیمونه، این آدما به مرور
زمان خود واقعیشون رو نشون میدن اونی که
چند وقته میشناسیش خود واقعیش نیست
بلکه داره یه چیز بهتری از خودش نشون میده
و زمان میبره که واقعیت درونشو ببینی،
شخصیت واقعیشو رو کنه.

‏چقدر
بود
و
نبودمون
بی‌اهمیته
واسه
کسایی
که
برامون
با
اهمیتن .

در وصف صداش بهش بگو:

من تشنه‌ی صدای تو بودم
که می‌سرود،
در گوشم
آن کلام خوش دلنواز را...

#فروغ_فرخزاد

فراموشی را تمرین کرده بودم،
به خواب رفتن را هم،
همه چیز داشت رو‌به‌راه می‌شد
که یک‌هو لبخندش یادم آمد.
فراموشم نشد،
خوابم نبرد...
...

وسط یه راهی منو ول کردی که کل مسیر رو به خاطر تو اومده بودم

زمان که می‌گذرد، افشا می‌کند.
گاهی به بعضی دوستان سابق فکر می‌کنی؛
مدام از خودت می‌پرسی:
من چطور متوجه این‌همه دروغ نبودم؟


.معین دهاز

ولی هیچکس اونجوری که من براشون بودم؛
برام نبودن!

گفته بودم " بعد ازین باید فراموشش کنم"
دیدمش وز یاد بردم گفته های خویش را...

و این حق‌ترین متنی بود که امروز از یکی شنیدم:

هیچکی دوست ما نیست مگه
اینکه در نبودمون از‌ ما دفاع کنه.

•
به قول غسان کنفانی:

ترسویی
می‌خواهی در میانه باشی
نه دوستم داری و نه نبودم را می‌خواهی.

♡