یجوری تنهام گذاشتی، انگار ساده‌ترین اتفاق زندگیت بودم.

خیلی خسته‌ام، اَگر گربه بودم می‌رفتم بغل اولین آدمی که می‌دیدم می‌خوابیدم تا نوازش بشم.

They laughed at me because I'm different,
I laughed at them because they're all the same
بهم خندیدن چون متفاوت بودم،
بهشون خندیدم چون همه‌شون مثل هم بودن
• |.

شهرام شب‌پره می‌گه که توی هر شهر غریبی با تو می‌شه موندنی شد. چرا قبلاً دقت نکرده بودم که این چه‌قدر می‌تونه تعریف قشنگی باشه؟

پ.ن: بعد شما فکر کن همه‌ی اینارو میگه ولی بازم در نهایت میگه که «اما افسوس نمیزاره سرنوشت» =))))

من هیچوقت اهل نفرین نبودم ولی امیدوارم باعث و بانی اینکه من حتی وقتی دارم می‌خندم حالم خوب نیست، هیچوقت حالش خوب نباشه.

زخم های من نشون‌ میدن که کجاها بودم، ولی‌ نمیذارم بهم بگن که کجا باید برم!

هر گذشته برای من یک دَره. یک دَر سفید و بزرگ و این دَرها هم‌اندازه قطاری کنار هم قرار دارن. هر گذشته‌ای که نتونستم باهاش کنار بیام برام تبدیل به یک دَر شد که در نهایت مجبور بودم ببندمش و سه قفله‌اش کنم و کلیدش رو جایی بندازم که حتی دیگه خودمم نتونم پیداش کنم. خواستم بگم دَرهای زیادی توی گذشته‌‌ام وجودم داره که بین من و اون اتفاق یک مرز واحدی رو مشخص کرده و این‌قدر شبیه هم هستن که فراموش کنم هر دَر به کدوم خاطره باز می‌شه.

من از همین میترسیدم .
که تو اون آدمی نباشی که من تو ذهنم ازت ساخته بودم
واسه همین بود که ترجیح میدادم از دور دوستت داشته باشم
تا از نزدیک هیچ حسی بهت نداشته باشم .

سخت بود اما پذیرفتم؛ من اون پناهگاهی بودم که توش پناه گرفتی تا وقتی که یه خونه‌ی امن پیدا کنی.

I'm not working this hard to be the person I was yesterday!

من این همه تلاش نمیکنم که همونی باشم که دیروزم بودم!