بعضی اوقات متقاعد میشم که برای هیچ رابطه‌ی انسانی مناسب نیستم، چون انگار یا زیادی احساس میکنم، یا انقدر بی‌حس میشم که حتی خودمم نمیفهمم چی میخوام.

سر تو انقدر بلاتکلیفم که هم از بودنت تو زندگیم، هم از نبودنت تو زندگیم دارم عذاب میکشم، تا خرخره ازت پرم.

هر چی بزرگ‌تر می‌شی می‌فهمی یک سری اتفاق‌ها یا آدم‌ها رو نمی‌تونی برای مدت طولانی نگه داری. ولی انقدر می‌ارزن که ریسک داشتن‌شون رو تو همون تایم کم هم می‌پذیری.

انقدر بهش فکر نکن، همه‌ چی قرار نیست با عقل جور دربیاد.

اگه من رو تو حساسم، اگه گیر میدم، اگه گاهی غر میزنم، واقعا قصدم از هیچکدوم این‌ها رنجوندن تو نیست، فقط انقدر زیاد دوستت دارم که نمیتونم تحمل کنم کسی نگاهت کنه، نزدیکت بشه یا حتی بهت فکر کنه‌.

نوشته بود از این ببعد هروقت کسی موقع تحریک احساساتت بهت گفت انقدر حساس نباش!
بهش آرام و قاطع بگو، چطوره توام انقدر بی احساس نباشی؟

نعمت خداوند انقدر زیاده
انقدر وسعت داره
که فقط باید بگی شُکرت.

این درسته که هیچکسی از نبود ادم دیگه ای نمرده اما باور کنید زندگی با بودن بعضیا انقدر قشنگه که دیگه حتی یه لحظه ام زندگی بدون اونو نمیخوای.

انقدر تو دلم ریختم و به کسی نگفتم که بیا، گریه‌م گرفت.

‏من از دوطرفه نبودن روابط میترسم، از اینکه انقدری که من اهمیت میدم اون اهمیت نده، انقدری که من نگران میشم اون نشه، انقدری که من دوستش دارم اون دوستم نداشته باشه.