تو زندگیتون با آدمی وارد رابطه بشید
که بتونید باهاش برید جنگ چون
زندگی؛
دقیقاً همون میدون جنگه
یکی که جا نزنه،
پا پس نکشه،
جنم داشته باشه
و تا اخرش
در کنارتون باشه…

من هستم؛
هستم تا توی بُردهات تشویقت کنم.
که تو شکستات دستتو محکمتر بگیرم.
تو هیچوقت منو روبه‌روی خودت نمی‌بینی.
من همیشه همینجام، کنارت.
هرجایی از زندگیت که ایستاده باشی،
تو پستی یا بلندیش،
تو روشن ترین یا تاریک ترین قسمتش،
تو تنها نیستی من کنارتم.

تنهایی همیشه غم و غصه نیست، بعضی‌وقت‌ها فقط یه صندلی خالیه کنارته که از روی عادت مدام بهش نگاه میکنی.

من هستم، هستم تا توی بردهات تشویقت کنم، که تو شکست‌هات دستت رو محکم‌تر بگیرم، تو هیچوقت من رو رو به‌ روی خودت نمیبینی، من همیشه همینجام کنارت، هرجایی از زندگیت که ایستاده باشی تو پستی یا بلندیش، تو روشن‌ترین یا تاریک‌ترین قسمتش، تو تنها نیستی من کنارتم.

میگفت : دوست واقعی جون‌‌پناهه ، آدم رو نجات میده و اگه نتونه کنارت دراز می‌کشه🤍

تو سرگرم گرفتن انتقام کسی که رهایت کرد از من بودی، تعجب آور نیست که ندیده باشی، چگونه با هر شرایطی کنارت ماندم.

من توانایی این رو ندارم که نزارم درد بکشی و نزارم کسی ناراحتت کنه و اینکه میبینم هیچ کاری از دستم برنمیاد واسم زجرآوره، این توانایی رو دارم که به اندازه‌ تموم ثانیه‌هایی که باید کنارت باشم و نیستم از خودم متنفر باشم، من در مقابل این دوست داشتن مسئولم و باید رنجش رو بکشم.

رفاقت لانگ دیستنس اینجوریه که تو تاحالا بغلش نکردی،
باهم بستنی نخوردید،
قدم نزدید و حتی از نزدیکم همو ندیدید
ولی با تمام وجودتون روحشو بغل کردید،
با تمام احساساتتون وقتی زمین خورده دستشو گرفتید،
تو تمام لحظاتتون کنارتون تصورش کردید...
خلاصش کنم تو ذره ذره روحتون ریشه زده.

ببین من نمی‌تونم ازت دربرابر تموم رنج‌ها و سختیهای دنیا محافظت کنم. ولی می‌تونم بهت بگم که قوی باشی، وقتی داری غصه می‌خوری و ناراحتی کنارت باشم.
من نمی‌گم دنیا آسونه و غصه ای نداره می‌گم که همه ی اینارو باید باهم تحمل کنیم شونه به شونه.

و قسم به لحظاتی که تمام توان و تحملت
به پایان رسیده بود، اما تو دوباره دوام می‌آوردی.
و قسم به تمام لحظاتی که قلبت از شدت اندوه فشرده شده بود، اما لبخندهایت را دریغ نمی‌کردی.
قسم به تمام لحظه‌هایی که نیاز داشتی کسی کنارت باشد، اما هیچ‌کس را جز خودت نیافتی.
تو به ‌اندازه تمام آن لحظه ها، سبز خواهی شد و جوانه خواهی زد، جوری که انگار آن روزهای تلخ، توهمی بیش نبوده‌اند.