یکی‌و پیدا کنید که جایِ ابراز علاقه‌های زیاد، جایِ عاشقتم گفتنای بی‌وقفه، فقط بلدتون باشه. بدونه الان که داری با بغض حرف میزنی، لابد دلخوری. بدونه وقتی تند تند حرف میزنی عصبی و ناراحتی، بدونه وقتی زیاد سکوت میکنی دلت گرفته، بدونه وقتی داری پشت سرهم بهش زنگ میزنی از رویِ نگرانیه نه گیر دادن، و خیلی چیزای دیگه. اینکه بلدت باشه مهمه؛ اینکه بدونه الان چه حرفی و چه کاری خوشحالت میکنه مهمه، اینکه بیشتر از خودت بلدت باشه مهم‌تره. وگرنه همه بلدن بگن دوست دارم، عاشقتم ولی بلد بودن شما کار هر کسی نیست.

من آینه‌تم عزیز، هر رفتاری که باهام داشته باشی همون رفتار رو باهات خواهم داشت، اگه بد باشی برات بد خواهم بود، اگه فکر میکنی مزخرفم خودت مزخرف بودی که این برداشت رو ازم داشتی، وگرنه خیلی‌ها میگن که من آدم حسابیم چون آینه اون‌ها هم بودم.

آره من یه وقت‌هایی از دستت عصبی میشم، ناراحت میشم، حسودی میکنم، سرت غر میزنم، اذیتت میکنم، از دستم خسته میشی، یجاهایی ناامیدت میکنم و حتی باعث میشم بترسی، فقط خواستم بگم همه این‌ها از سر عشق و علاقه زیاد من به توعه وگرنه بقیه آدم‌ها بی‌ارزش‌تر از اونی هستن که بخاطرشون عصبی بشم یا واسشون خودم رو به آب و آتیش بزنم.

سکوت من واسه شخصیت خودمه، وگرنه نه شما زرنگی، نه من بی‌خبر.

من اگه زود جواب میدم بخاطر اینه که نوتیف‌هام صفر شه، عدد کنارش نباشه کلافه شم وگرنه از هیچکس خوشم نمیاد.

صمد بهرنگی یه جوری حرف حساب زده که هیچ کس حتی نزدیکش نمیتونه بشه (ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺫﻫﻨﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺁﺩم ها ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ می گذارند ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ رﻭﺯ ﺑﺮﻭﻧﺪ.*)

میگفت تو خیلی زودرنجی، دلم میخواست بهش میگفتم آدم‌ها از کسایی که دوستشون دارن بیشتر میرنجن وگرنه بقیه که مهم نیستن.

چمیدونم حتما دوست‌داشتنی نیستم دیگه. وگرنه چطور ممکنه یک نفر هم نباشه که برای بودن کنار من تلاش کنه؟!

باهم حرف بزنید، وگرنه ذهن بجاتون حرف می‌زنه و داستان می‌سازه.

خیلیا میبینن و میگن اصلاً بهت نمیخوره که تو زندگیت مشکل داشته باشی...
بهت نمیخوره که سختی کشیده باشی!
بهت نمیخوره زود رنج باشی...
بهت نمیخوره احساسی باشی...
بهت نمیخوره که تنها باشی :)
آره خیلی چیزا بهمون نمیخوره چون ما به خیلی از دلایل ظاهر داستان رو حفظ کردیم و نخواستیم کسی چیزی ازمون بدونه...
وگرنه فکر بقیه کجا و واقعیت زندگی ما کجا...!