حرف زدن رو از ۲ سالگی یاد میگیریم..
اما به موقع حرف زدن رو خیلیا در ۱۰۰ سالگی هم بلد نیستن...

آدم‌ها ساعت شنی نیستن که سر و تهشون کنی دوباره از اول شروع شن‌، آدم‌ها گاهی تموم میشن، فقط با یه حرف

خزعبلاتِ ذهنِ نیمه بیدارم

اینجا خبری از امید نیست، نه حرفی از انگیزه.
فقط صدای مبهمی از ذهنی خسته، در حال فروپاشی آرام.
شاید این واژه‌ها برای نجات نیستند؛ فقط برای اینکه سقوط، تنها اتفاق نیفتد.

اینجا توهمات روزمره‌ی کسی‌ست که
نمی داند چرا هنوز نفس میکشد..

گاهی مجبور میشی
از بعضی آدم‌ها دست بکشی
نه چون برات مهم نیستن
بلکه چون تو براشون مهم نیستی

اگر فکر می کنی
هیچ راهی
برای داشتن زندگی ِخوب نیست
باید "خودت" را پیدا کنی!
هر کدام از ما
ساعت ها وقتمان را صرف کسانی می کنیم
که یک سر سوزن برایمان ارزشی قائل نیستند...
سعی می کنیم همان‌گونه باشیم
که آنها می خواهند ،
لباسی بپوشیم
که مورد توجه دیگران قرار بگیرد
دریغ از اینکه یک روز
"خودمان" و برای "خودمان" باشیم...
برای داشتن آنچه می خواهی
خودت را پیدا کن
چراکه هیچکس "تو" نمی شود...

فکت:
بضی آدما برای رابطه ساخته نشدن.
شاید یک دوست خوب باشن.
شاید یک هم کلاسی خوب باشن.
شاید یک هم صحبت خوب باشن.
اما توی رابطه خوب نیستن.
و وقتی اصرار می کنید برای وارد رابطه شدن باهاشون علاوه بر اینکه می خوره توی ذوقتون و دلخور می شید، یک دوست خوب، یک هم کلاسی خوب و یک هم صحبت خوب رو هم از دست می دید.

𝙋𝙚𝙤𝙥𝙡𝙚.
𝙏𝙝𝙚𝙮'𝙧𝙚 𝙣𝙤𝙩 𝙝𝙤𝙪𝙧𝙜𝙡𝙖𝙨𝙨𝙚𝙨.
𝙔𝙤𝙪'𝙧𝙚 𝙜𝙤𝙣𝙣𝙖 𝙨𝙩𝙖𝙧𝙩 𝙤𝙫𝙚𝙧.
𝙋𝙚𝙤𝙥𝙡𝙚 𝙖𝙧𝙚 𝙤𝙫𝙚𝙧...𝙎𝙤𝙢𝙚𝙩𝙞𝙢𝙚𝙨 𝙬𝙞𝙩𝙝 𝙖 𝙢𝙞𝙨𝙩𝙖𝙠𝙚.

آدمها
ساعت شنی نیستند که
سر و تهشان کنی از اول شروع کنند
آدمها تمام میشوند...گاهی با یک اشتباه.

بزرگ‌ترین خیانت آدما به خودشون،
فروختن تنهایی‌شون به آدمایی که آدم نیستن.

همه آدم‌های زندگی‌تون
قابل جایگزینی نیستن
حواستون باشه کی‌ و می‌رنجونین

اِشتباه می‌کنی آدمیزاد.
تو از آدما تویِ مغزت چیزی می‌سازی
که نیستن و هربار رنجت از همینه...