‌به رفتگان بگویید،
ما دوباره رو به رو خواهیم شد
اما،
با قلب‌های متفاوت..!

گاهی با خودم میگم کاش آدم بی‌تفاوتی بودم، مثل کسی که رفتار دیگران برایش اهمیت ندارد اما متاسفانه آدم حساسی‌ام، زود میرنجم و بیشتر از هر چیزی که باید درگیر فکر و خیال میشم.

روانشناسی می‌گه:

باید بگم آدمایی که آزارت می‌دن، تحقیرت می‌کنن و زخم زبون می‌زنن، همون کسانی هستن که به شدت تخریب شدن، به شدت زخم خوردن و پر از عقده هستن. این آدما از کمبود اعتماد به نفس و عزت نفس رنج می‌برن و با این کاراشون تلاش می‌کنن تا بقیه رو تا سطح خودشون پایین بکشن تا شاید از بار رنج خودشون کم کنن و روی دوش بقیه بندازن. تنها راه مقابله با اونا، بی‌تفاوتی، بی‌توجهی و اهمیت ندادنه. نذار این چرخه ادامه پیدا کنه. تو همونی باش که نمی‌ذاره هیچ خط و خشی از آزار دیگران روی روانش بشینه.

تلاش کن واسه چیزی که میخوای، آدمی که دوستش داری، شرایط دلخواهت، جایی که میخوای باشی و از هر چیزی که حس میکنی تو زندگیت باارزشه ساده دست نکش، که حتی اگه آخرش هم نشد تو از اینکه بی‌تفاوت نبودی نسبت بهش پیش خودت و‌ وجدانت سرت بلند باشه.

شاید آنقدر خوب نباشم که انتظار داشته باشی...
شاید آنقدر مهربان نباشم که میخواهی...
شاید آنقدرها هم که فکر میکنی بی احساس نباشم!
شاید مانند دیگران زبانم چرب و نرم نباشد اما قلب وعملم با هم می‌تپند...
ریا نمیکند قلبم...
شاید شبیه دیگران نباشم اما میدانم که متفاوت بودنم بسیار هم خوب است...
شاید متفاوت باشم اما وفادارم....
وفادارم....

این جمله ی « با هرکی مثه خودش» رو اصلا نیستمش؛
مگه آفتاب پرستم که دم به دقیقه یجور متفاوت باشم؟
اصن بعضیا اینقد بد ذاتن که من بخوامم نمیتونم حتی چیزی نزدیک به اونا باشم…

Being sad without knowing what is the reason is a different kind of feeling.

غمگین بودن بدون اینکه دلیلشو بدونی
یه نوع احساس متفاوته.

پشت بی حوصلگی خیلی هامون یه زمانی
کلی حوصله بوده...
پشت بی تفاوتی هامون کلی توجه
و اهمیت بوده...
پشت سکوتمون کلی حرف...
و پشت بد بینی هامون کلی اعتماد آدم ها
به الانمون نگاه میکنن و بهمون کلی برچسب میزنن
در حالی که نمیدونن چی بهمون گذشته ادم یه وقتهایی از اول این نیست این میشه....

Giving someone a second chance is like reading a book and expect a different ending...

دادن یه فرصت دوباره به کسی مثل خوندن یه کتاب تکراریه و انتظار برای پایان متفاوتی داشتن.

احساساتی که الان داری تجربه می‌کنی بخشی از پروسه‌ی پذیرشه؛ تحمل کن، صبوری کن، همه‌اش می‌گذره و دوباره به زندگی برمی‌گردی. فقط یادت نره که برای هر آدمی زمانش متفاوته‌. برای تو هم اتفاق می‌افته؛ شاید کمی دیرتر، شاید کمی دورتر اما بالأخره باهاش کنار میای.