فراوان دوستت دارم
و میدانم راہ منتهی به ناممکن ها
طولانی ست
نزار قبانی

دمه رفتن از منطق حرف میزد کسی که همیشه میگفت " عاشق منطق نمیفهمد"
نمیدانم منطقش عاشقانه نبود یا عشقش منطقی نبود…!

شاید آنقدر خوب نباشم که انتظار داشته باشی...
شاید آنقدر مهربان نباشم که میخواهی...
شاید آنقدرها هم که فکر میکنی بی احساس نباشم!
شاید مانند دیگران زبانم چرب و نرم نباشد اما قلب وعملم با هم می‌تپند...
ریا نمیکند قلبم...
شاید شبیه دیگران نباشم اما میدانم که متفاوت بودنم بسیار هم خوب است...
شاید متفاوت باشم اما وفادارم....
وفادارم....

دقیق نمیدانم که مرا به هوای کسی رها کرد یا نه، اما از شتاب رفتنش بعید بود که دلش به جایی گرم نباشد.

میدانم شاید این نتیجه‌گیری کلیشه‌ای باشد، اما من به این باور رسیده‌ام که آدمی را عشق انسان میکند و همان عشق است که از انسان هیولا میسازد...

امشب یک نفر اشتباهی برایم فرستاد «کجایی؟»
دلم هری ریخت، مدتها بود منتظر این بودم که کسی برایش مهم باشد من کجا هستم
در همین حین دوباره پیام آمد
«شرمنده؛ اشتباه شد»
برایش نوشتم
«میدانم، من در ضلع جنوبی دریاچه چیتگر ،روی شن‌ها نشسته‌ام، میشود اشتباهی حالم را بپرسید»؟
دیگر پاسخی نداد...

نمیدانم چه کسی وطن رو فروخت،
اما دیدم چه کسی بهای آن را پرداخت...
• |.

بیا کنارم بنشین، نقاب قوی بودنت را بردار و در آغوشم گریه کن که من میدانم، آنان که همیشه میگویند حال‌شان خوب است، بیش از همه به گریه و آغوش نیاز دارند.

این جمله بینظیره ، میگه:

نمیدانم داستان زندگی ام کجا تمام میشود
ولی میدانم هیچ جای قصه نخواهی خواند
"من جا زدم"
• |.|

گفت خب ایراد تو چیست؟ گفتم زیاد فکر میکنم، خیلی، بی‌نهایت، به هر چیز مسخره‌ای بارها و بارها، مخصوصا اگر برایم زیاد اهمیت داشته باشد، درون خود میریزم و بدتر از همه نمیتوانم هیچکدام از این‌ها را بگویم، و در نهایت میدانم همین نابودم میکند.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»