دلم میخواد خودمو تو زندگی واقعی دیلیت اکانت کنم و دو دقیقه بعد با یه اکانت جدید وارد زندگی بشم،بدون اینکه خاطره ای از اکانت قبلی برام مونده باشه.

‏گاهی وقتا لازمه باور کنین باختین و در اوج ناامیدی بشکنین و عزاداری کنین. دقیقا تو همون لحظه کم‌کم به یک هدف و تصمیم جدید نزدیک میشین...

. .

بله دقیقا من خیلی حساسم، خیلی سریع گریه میکنم، هر رفتار و حرف تندی بهم برمیخوره، از ته دل ناراحت میشم و کینه میگیرم، حالا ولم کنید.

‏از یه سنی به بعد دیگه وقت نمیکنید گریه کنید، دقیقا وسط کار، سر کلاس، همون موقع که داری تختت و مرتب میکنی، همونجایی که وسط یه جلسه ی مهمی و داری کارو توضیح میدی یا داری لباس میپوشی بری جایی یه تیکه از وجودت یواشکی داره درونت گریه میکنه ..

زندگی رو دقیقا اونجایی میبازی که میفهمی جفتتون عاشق همدیگه‌اید ولی دیگه نمیشه که ادامه بدید.

‏یه بحث در روانشناسی هست به نام خلأ عاطفی یا احساسی،
به مواقعی میگن که فرد نه خوشحال است نه ناراحت!
نه امید داره نه انتظار!
نه به دنبال پاسخی برای این حالتش است نه هیچی!
نه چیزی خوشحالش می‌کنه نه برعکس!
من الان دقیقا تو همین وضعیت هستم.

بعضی چیزا هستن که هیچوقت فراموش نمیشن مثل باد که وقتی قاصدکو از جاش میکنه هیچوقت از یاد نمیبرتش
یا حتی مثل پاییز که هیچوقت بارونشو فراموش نمیکنه
تو هم برای من دقیقا یکی از همینایی که هیچوقت قرار نیست فراموشت کنم و همیشه یه گوشه ای از قلبم جای خالیت دیده میشه.

شما کم کم از آدمی که دوسش دارید فاصله میگیرید ...
اینطوری نیست که یه شبه همه چی تموم بشه و بره ؛ اتفاقا کم کم طی گذشت زمان وقتی دیگه توجه خوابید و کم تر شد ؛ وقتی دیگه از اتفاق های روزش نگفت ؛ وقتی دیگه کم تر زنگ زد و دیدتون و تکس داد ؛ وقتی دیگه هرچیزی می‌خرید براتون عکس نمی‌گرفت و نمیفرستاد ؛ وقتی که دیگه با ذوق باهاتون حرف نمی‌زد ... دقیقا همینطوری سرد و سرد و سرد تر که شدید از هم جدا می‌شید.

‏نقاشی یه درس بزرگ بهم داد:
تا از خطی مطمئن نشدم پُر رنگش نکنم

دقیقاً مثل آدما..
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‎
صدای بی گزند
.️.

سخت‌ترین جای ماجرا اینه
که یاد گرفتی بخندی…
وقتی حال نداری،
حرف بزنی…
وقتی دلت هزار تیکه‌ست،
بگی خوبم…
وقتی حتی خودت هم باور نمی‌کنی.
این‌جوری آدم کم‌کم تبدیل میشه
به نسخه‌ای از خودش
که هیچ‌کس نمی‌شناسدش؛
نه حتی خودش.
فقط روزا می‌گذرن
و تو با خودت فکر می‌کنی:
کِی دقیقاً این‌قدر دور شدم از خودم؟