‏نقاشی یه درس بزرگ بهم داد:
تا از خطی مطمئن نشدم پُر رنگش نکنم

دقیقاً مثل آدما..
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‎
صدای بی گزند
.️.

من فقط تظاهر میکنم که پذیرفتم عشق برای من نیست، نپذیرفتم، بابتش غمگینم، ولی واقعیت اینه که دارم سعی میکنم عادی زندگی کنم و بهش فکر نکنم، گاهی حس میکنم شاید مشکل از منه، شاید زمانش نرسیده، نمیدونم، فقط میدونم هنوز ته دلم یه جای خالی هست که نمیتونم انکارش کنم.

انقدر من رو تنها گذاشتی که دیگه جبران کنی هم فکر نکنم فایده‌ای داشته باشه.

اینکه با هم حرف نمیزنیم دلیل نمیشه که بهت فکر نکنم، من فقط سعی دارم ازت فاصله بگیرم چون میدونم که نمیتونم داشته باشمت.

برای اینکه بهت فکر نکنم خوابیدم، خوابت رو دیدم.

نقاشی یه درس بزرگ بهم داد؛
تا از خطی مطمئن نشدم، پررنگش نکنم
درست مثل آدمها...

به آدمایی که راحت همه چی رو کنار میزارن حسودیم میشه
چون من تا خودم رو بابت قضیه‌ای ذره ذره نابود نکنم ول کن نیستم "

تو همونی که
حاضرم تو هر شرایطی نگهت دارم و ولت نکنم،
من همونیم که
باهاش میتونی بی نیاز از هرکس دیگه ای باشی،
تو همونی که
منو بلدی جوری که انگار جزوی از منی،
من همونیم که
بهت نزدیکم طوری که هر لحظه زندگیت میکنم،
تو همونی که
میخواد تا همیشه کنارم بمونه،
من همونیم که
طاقت دوری تورو ندارم.

از یه جایی به بعد انتخابم این بود
انقدر کار کنم که آخر شب فرصت نکنم به چیزی فکر کنم.

امشب دلم می‌خواهد
بیخیال‌ترین آدمِ رویِ زمین باشم
یک آلزایمرِ شبانه بگیرم
و ب هیچ چیز و هیچ کسی فکر نکنم