از یه جایی به بعد انتخابم این بود
انقدر کار کنم که آخر شب فرصت نکنم به چیزی فکر کنم.

امشب دلم می‌خواهد
بیخیال‌ترین آدمِ رویِ زمین باشم
یک آلزایمرِ شبانه بگیرم
و ب هیچ چیز و هیچ کسی فکر نکنم

تو این زندگی چاره‌ای جز صبور بودن نداریم. این رو من نمی‌گم، سعدی میگه:

‏«لیکن چه کنم گر نکنم صبر و شکیب؟»

. .

شاید بتونه مثل من لباس بپوشه، رفتار کنه ولی فکر نکنم هیچوقت بتونه انقدری که من دوست داشتم دوست داشته باشه.

‌‌تمام آرزویم، یک زندگی عادی است. بودن در امروز است.
فقط می‌خواهم امروز زندگی کنم و فردا صبح با دلی آرام چایم را بنوشم، به چیزی جز طعم نان و پنیر و شعرم فکر نکنم. دنبال فتح هیچ قله‌‌ای نیستم. فقط می‌خواهم پناه داشته باشم، توانایی خندیدن داشته باشم.


معین دهاز

من حاضرم بیشتر با تراپیستم درمورد این که چرا نباید باهات صحبت کنم، صحبت کنم ولی حاضر نیستم دیگه بیشتر از این باهات صحبت نکنم.

من نمیخوام قوی و جنگجو باشم، من میخوام سرم رو بزارم روی پای یکی و به هیچی فکر نکنم جز دستی که میره لای موهام.

به آدم‌هایی که راحت همه چی رو کنار میزارن حسودیم میشه، چون من تا خودم رو بابت قضیه‌ای ذره ذره نابود نکنم ول کن نیستم.

به آدم‌هایی که می‌تونن همه چیز رو راحت رها کنن، واقعا حسودی می‌کنم. چون من تا خودم رو بابت قضیه‌ای که ناراحتم کرده ذره ذره نابود نکنم بیخیال نمی‌شم.

میخوام راه برم انقد راه برم که دیگه پاهام رو حس نکنم و وقتی از نفس افتادم و داشتم به زور قدم بعدی رو برمیداشتم تازه شروع کنم به دوییدن، میخوام به خودم ثابت کنم تو بدترین شرایط بدتر از اون هم هست و من باید قبولش کنم، چون چیزی که منو نکشه، بی‌شک قوی‌ترم میکنه.