نمی‌دونم چرا اینجوری شدم. می‌خوابم. خوب هم می‌خوابم. هفت تا هشت ساعت. اما وقتی بیدار میشم، خسته‌ام. انگار دو ساعته که خوابیدم. انگار کتکم زدند. نمی‌دونم چرا اینجوری شدم.

شب تا یه جاییش برای خوابیدنه، از یه جایی بعد همش با خودت می‌گی کاش می‌خوابیدم و بیدار نمی‌موندم.

معذرت خواهیت این حقیقت رو که اون شب با گریه خوابیدم عوض نکرد.

من با گریه خوابیدم شبی که راحت واست صبح شد.

خیلی خسته‌ام، اَگر گربه بودم می‌رفتم بغل اولین آدمی که می‌دیدم می‌خوابیدم تا نوازش بشم.

ولی اگه یه روزم من بخشیدمت، تو خودتو به خاطر شبایی که من با گریه خوابیدم نبخش.

گریه دارم و گریه‌م نمی‌آد. کاش وقتی برعکس می‌خوابیدم اشکام می‌رفتن تو مغزم و این فکرای "چرا من نه؟" رو می‌شستن و می‌بردن.

تو شبیه اون خوابی بودی که وسطاش بیدار شدم و بعد هر چقدر خوابیدم دیگه نتونستم ادامشو ببینم!

.࿐

من خودم هستم
هیچ اتفاق خاصی نیفتاده است
تنها شبی هفت‌ساله خوابیدم و
بامدادان هزارساله برخاستم


#سیدعلی_صالحی

Take me back to the days where I used to sleep without overthinking...

منو به روزایی برگردون که بدون اینکه یه عالمه فکر و خیال کنم می‌خوابیدم....

.࿐