به درجه‌ای از خستگی رسیدم که حوصله بودن در کنار آدم‌ها رو دیگه خیلی به ندرت دارم و نهایت مدت زمان ارتباط اجتماعی که میتونم داشته باشم حدودا دو ساعته و بعدش باید برگردم به غارم.

بعضے وقتا راہ حلش فقط یہ زنگه؛
یہ جمله‌یِ خوب گفتنه؛
یہ قرار یہ ساعته‌اس؛
یہ ذرہ پا رو غرور گذاشتنه...
ولے آدما ترجیح میدن گند بزنن تو هرچے بودہ و مفت ببازن طرفو...

اینکه جواب پیام یه آدم رو ساعتها نمی‌دید با اینکه امکان جواب دادن دارید و همه ی ما حداقل یک دقیقه وقت رو داریم، حتی با اینکه می دونید نگران میشه طرفتون، اما می تونید تحمل کنید اون حال رو، خوشحال نباشید؛ شما اختلال روان دارید.

یک مرد واقعی نمیتونه ۲۴ ساعته در اختیارت باشه!
اجازه نده اشخاص بیکار باعث شن که فکرکنی مردت بهت اهمیت نمیده

بعضی وقت‌ها راه حلش فقط یه زنگه، یه جمله خوب گفتنه، یه قرار یه ساعته و یه‌ذره پا روی غرور گذاشتنه،
ولی آدما ترجیح میدن گند بزنند به همه‌چی و مفت ببازن طرفو…

سی سال به بالاها میشه یه لحظه بیان اینجا؟ زندگیتون چطوره؟ با آرزوهای برباد رفته چی میکنین ؟ شمام گاها احساس پشیمونی خاصی نسبت ب گذشته تون دارین؟ شمام مثل من یهو به فکر فرو میرین و به خودتون میاین میبینین یه ساعته دارین فکر و خیال میکنین؟

‍ من که شاعر نیستم بگویم...
به قلبت شلیک کرده ام!
من تروریستم!
من کارم بمب ساعتی ست!
از ساعت دیدارمان که بگذرد و نیایی!
چشمانت پس از انفجاری مهیب...
ساعتها خواهند بارید!
خب...به هر حال..
هر کس تخصصی دارد!

#حامد_نیازی

شما رو نمیدونم ولی من گاها دلم میخواد برای کودکی خودم که تقصیری نداشته و رنج های زیادی رو به دوش کشیده ساعتها گریه کنم.

یه روزی انقدر عاقل میشی که
به جای اینکه ؛
با همه ی وجودت بحث کنی
و ساعتها حال بد رو به جون بخری ،
راحت ول میکنی و میری...

میگن:
دستای آدم امن مثل پناهگاهه!
پناهگاهی که هر زمان از همه جا و از همه چیز خسته و دل زده بودی، میتونی تو آغوش این آدما، تو دستاشون آروم بگیری.
انگار که آغوششون گوشه ای از بهشته!
حضورشون پر از آرامشه!
آرامشی که وقتی کنارشون هستی انگار که ساعتها از کار افتادن و متوجه گذر زمان نمیشی!
میتونی کنارشون بخندی ، غر بزنی ، گریه کنی ،
و خودت باشی بدون ترس از قضاوت شدن...

آدم امن زندگی آدم ها باشیم
این بهترین و واجب ترین صفت
یک انسان میتونه باشه...