من نمیگم ازت ناراحتم، بجاش استیکر و گیف دادن‌هام کم میشه، پیام‌هام کوتاه میشه، آفلاین بودنم زیاد میشه.

من بهت پیام نمی‌دم ولی اگر تو پیام بدی نه نمی‌گم. الکی گفتم من بهت پیام می‌دم.

اگه بهت پیام ندم، هیچ‌وقت حرف نمی‌زنیم.

جواب‌های کوتاه در برابر حرف و پیام‌های طولانی حقیقتا ذوقم رو برای دوباره حرف زدن کور میکنه.

جوابای کوتاه در برابر حرف و پیامای طولانی حقیقتا ذوقمو برای دوباره حرف زدن کور میکنه.

اینایی که حواسشون به جزئیات هست خیلی خوبن؛
"دیر جواب پیام دادی نگران شدم.
چرا رنگت پریده؟
دستت زخم شدها!
چرا صدات گرفته؟
چرا دیشب انقد دیر خوابیدی؟
چشمات قرمز شده.
چرا غذاتو نخوردی؟
بی حالی، چیزی شده؟"
برای پارتنرتون این شکلی باشید....️

هنوز با هم کل‌ کل میکنید؟ ‏هنوز واستون مهمه آخرین‌ بار کی پیام داده؟ ‏هنوز شک دارید بهش بگید دوستش دارید؟ ‏هنوز واسه یه اشتباه کوچیک، واسه یه سوتفاهم ساده، از آدم‌های زندگیتون میگذرید؟ ‏بابا مگه از فردا خبر دارین؟ داریم یکی‌ یکی‌ تموم میشیم، ‏بچسبید به اندک آدم‌هایی که واستون باقی موندن.

هیچوقت به جمله‌ی «اگه بخواد خودش پیام میده» اعتقاد نداشتم ، چون من میخواستم و پیام ندادم

میدونم پیام دادن نوبتی نیست،
ولی خب
باید مطمئن شم آدمای مقابلم هم دلشون میخواد باهام حرف بزنن یا نه…

Once if you get addicted to a person, you just can't sleep without them. You will need them, their voice, their messages, their presence to make you fall asleep.

وقتی به فردی معتاد میشی، بدون اون نمی تونی بخوابی به اون آدم نیاز داری. به صداش، پیام هاش و حضورش که بتونی بخوابی.