بعد از اینهمه سال دویدن و تقلا، به خودش که نگاه می‌کرد هیچ نداشت. جز تنهایی و به اندازه‌‌ی تمام آسمان ها حالِ بد.

به خودت برای اینهمه راهی که اومدی افتخار کن، و برای مسیری که باید بری
ایمان داشته باش.

.࿐

کاش جای تو بودم آن‌وقت می‌‌توانستم ببینم
اینهمه دوست داشته شدن چه حسی دارد.

روزی که بفهمی تو برای ادامه دادن به زندگی و حال خوبت به هیچ بنی بشری محتاج نیستی، اونوقت نه خیلی از تصمیمات غلط رو می‌گیری، نه اینهمه برای موندن آدم‌ها تقلا می‌کنی، نه اینقدر از خودت دور و ناامیدی، نه زندگی برات اینقدر سخته. تو فقط نیاز داری که باور کنی خودت برای خودت کافی هستی.


. .

هر کدام از ما آدمها در یک برهه ای از زندگیمون درگیر آدمهای اشتباهی شدیم...
نابینا و ناشنوا شدیم...
گفتند و گوش نکردیم...
راه درست را پیش پایمان گذاشتند و بدترین مسیر رو انتخاب کردیم...
پافشاری کردیم روی آدمِ اشتباهِ زندگیِمان...
زمین خوردیم و از سر خجالت بلند نشدیم...
خوابیدیم و زار زار گریه کردیم....

کافی نیست اینهمه غصه خوردن؟
بلند شید،خودتان را بتکانید و ثابت کنید تغییر کرده اید...
باور کنید هیچ کس بعد از رفتنِ کسی نمُرده...

دلم می‌خواد کسی بهم زنگ نزنه،
دلم می‌خواد کسی بهم نگه کجایی، کِی می‌رسی؟
اینهمه رسیدیم تهش چی شد؟ باز فهمیدم نرسیدیم،
اصلا یکی نیست بگه کجا داریم می‌ریم.
چی بود آخه این زندگی...

علی_سلطانی


. .

یه روز میان تو زندگیمون همه زندگی آدم میشن
بعد یه مدت هم به راحتی میرن...
به قولِ محمد صالح علا:
شما که میخواستید بروید
پس چرا اینهمه خاطره در کوچه ما جا گذاشتی..؟

نیاز مندیم،
به یک آرامش ماندنی؛
به یک حالِ خوب تمام نشدنی؛
ما عجیب نیازمندیم
یک اتفاق شیرینِ گرم را
وسط اینهمه تلخیِ سرد روزمره!

اینهمه راهی که اومدی الکی نیست
تهش قشنگه صبر کن ...

.࿐

بیا و بابت همه‌ی کارهایی که نکردی معذرت بخواه بعد برو، من نمیدونم با اینهمه غم و خشم توی قلبم چیکار کنم.