وعده غذایی‌ام کم شده، خوابم نصف، دهانم تلخ، اعصابم ضعیف، فکرم آشفته و تمرکزم مثلِ دوربینِ روی دست!
دیگر زیاد حرف نمی‌زنم، برای گوش دادن هم رغبتی نیست. برای قدم زدن اما تا دلت بخواهد پای خودم هستم.
با اینهمه رفتنم کمی طول کشیده!
قدم برمی‌دارم اما دور نمی‌شوم. می‌دوم، نفس می‌زنم، اما تکان نمی‌خورم!
خاصیتِ فرار همین است، در مبدأ جایگاهی نداری و به مقصد هم نمی‌رسی!
شاید فکر کنی از تو فرار می‌کنم، اینگونه نیست! مشغول ترکِ هر دویمان هستم.

.تنهاییِ دونفر
#علی_سلطانی

آنقدرے ڪہ از تمام زندگے عڪس داریم
ذره‌اے خودش را نداریم
شاید دوربین‌ها میدانستند
آدم‌ها خاطره‌هایشان را
بیشتر دوست دارند...




‍‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌

شک ندارم کریستین دیور به تو فکر می‌کرده
هنگام آفریدنِ عطرهایش

و زارا از پاهای تو الهام گرفته
برای طراحی زیباترین کفش‌های جهان ...

وقتی تماشا می‌کنم آمدنت را از دور ،
خود را بر صندلیِ زیباترین شوهای مُدِ جهان می‌بینم ،
شانه به شانه‌ی ژانت جکسون ،
سوفیا لورن،
اسکارلت جوهانسون ...

و این تویی که ـ آهووار ـ پیش می‌آیی
بر سکویی ملتهب از فلاشِ دوربین‌ها ...

تماشای آمدنت شرکت در معتبرترین شوهاست ..

و در کنار تو پالتوی مندرسِ من حتا
مدِ سال می‌شود ...