خیلی وقت‌ها ما نمیخوایم زندگی رو ترک کنیم ما فقط دلمون یه لحظه‌ی امن میخواد! یجا که توش لازم نباشه نقاب بزنیم، یا وانمود کنیم که حالمون خوبه.این خستگی نشونه‌ی ضعیف بودنمون نیست، نشونه‌ی اینه که مدت زیادی رو بدون تکیه‌گاه ادامه دادیم.

ترسناک تر از صدای موشک و پدافند، آفلاین شدن ادماییه که نگرانشونیم.

بعضی اوقات نمیشه نقاط مثبت و منفی همه‌ی آدمارو باهم دید، گاهی آدما خودشون انقدر نقاط تاریک و منفیشون رو بهت نشون میدن که تو ناخواسته وادار میشی فقط بُعد تاریکشون رو ببینی.

نظر نامحبوبم اینه که:
"آدما فقط نقاط روشنت رو دوست دارن و اگر یه کم سیاهیت رو نشونشون بدی، دیگه دلشون نمی‌خواد دوست داشته باشن و فاصله می‌گیرن"

اینجور مواقع می‌فهمی چقدر چیز برای از دست دادن داری و باید نگرانشون باشی.

تو این روزا
کی بهت فیلتر شکن رسوند؟
کی بهت اس ام اس داد؟
کدوم فامیل گفت بیاید اینور امنه؟
کی همیشه با استرس جویایِ حالت شد ؟!
کی نگرانت شد؟
کی گفت حالت خوبه؟
کی بهت کمک مالی، روحی و روانی کرد؟
همه اونارو از این به بعد بذار رو چشمت
و قدر دانشون باش.

‏نوشته بود اینکه خاورمیانه اینهمه نفت داره، نشون میده حتی دایناسورا هم اینجا به فنا رفتن،
ما که دیگه جای خود داریم.

I never stopped loving you, I just stopped showing it.

من هیچ‌وقت دست از دوست داشتنت برنداشتم، فقط از نشون دادنش دست کشیدم.

‏یه چیزایی هست که بدون اطلاع قبلی تموم میشن مثل صبر آدما، مثل اعتمادشون، مثل دوست داشتنشون، مثل محبت‌های از تهِ دلشون یهو تموم میشن…

زمان بهت نشون میده چه کسی لیاقت قلبت رو داره.