یکی از موضوعاتی که زیاد پیش میاد وقتیه که ارتباطتون با یک نفر قطع میشه، یکیشون به سندروم وفاداری مزمن مبتلا میشه، اینطوری که نسبت به کسی که نیست احساس تعهد میکنه، همش منتظر یه زنگ یا پیام از طرف اونه، دائم طرف رو چک میکنه و عمیقا امیدواره که برگرده و خودش رو از روند عادی زندگی و خوشی‌ها محروم میکنه و حتی به جای خالیش هم خیانت نمیکنه و این واقعیت تلخیه که خیلی‌هامون تجربه‌اش کردیم.

با وجود تموم این چیزها،
نمی‌دونم چطور،
ولی هنوز هم دلم می‌خواد باور کنم که همه‌چیز می‌تونه درست بشه.
هنوز هم دلم می‌خواد نسبت به خیلی چیزها امیدوار بمونم؛
که شاید خیلی چیزها تغییر کنه، بهتر بشه….

قدر کسایی رو که این روزا بدون در نظر گرفتن نسبت خانوادگی، بهتون زنگ زدن و پیام دادن و حالتون عمیقا براشون مهم بوده رو بدونید
این افراد انسان های واقعی اطرافتون هستن...

بعضی آدم‌ها تو رو نه بخاطر چیزی که هستی، بلکه بخاطر تصویری که از تو ساختن دوست دارن! و وقتی واقعی‌تر میشی، احساس میکنن که به باوری که نسبت بهت داشتن خیانت کردی.

گاهی وقت‌ها انقدر دوستش داری که نمیفهمی چقدر بعضی از کارهاش میتونه بد باشه اما بعد که نسبت بهش علاقت کم میشه میفهمی که چقدر اشتباه داشته و متوجه‌اش نبودی.

𝐇𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐩𝐞𝐨𝐩𝐥𝐞 𝐟𝐨𝐜𝐮𝐬 𝐨𝐧 𝐰𝐡𝐚𝐭 𝐭𝐡𝐞𝐲 𝐡𝐚𝐯𝐞. 𝐔𝐧𝐡𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐩𝐞𝐨𝐩𝐥𝐞 𝐟𝐨𝐜𝐮𝐬 𝐨𝐧 𝐰𝐡𝐚𝐭 𝐭𝐡𝐞𝐲 𝐚𝐫𝐞 𝐦𝐢𝐬𝐬𝐢𝐧𝐠

آدمایی که نسبت به زندگیشون رضایت دارن روی داشته‌هاشون تمرکز می‌کنن ، آدمای ناراضی روی چیزهایی که ندارن

Please don't play with my feelings.
I get attached very easy. So don't show feelings towards me if they're not true.

لطفا با احساسات من بازی نکن
من خیلی راحت وابسته میشم.
پس اگر حست نسبت به من درست نیست، احساساتی هم بهم نشون نده.

کل روز رو غیب میشه بعد شب میادش میگه چخبر چیکارا میکنی؟ هیچی ، دارم علاقمو نسبت بهت از دست میدم ، تو چیکار میکنی؟

ماها خیلی نسبت به خودمون بی‌رحمیم، دائما خودمون رو قضاوت میکنیم، اشتباهاتمون رو بارها مرور میکنیم، درحالی‌که به بقیه حق اشتباه میدیم، ولی خودمون رو با کوچک‌ترین لغزش‌ها نمی‌بخشیم.
کاش با خودمون همون‌قدر مهربون باشیم که با عزیزترین آدم زندگیمون هستیم.

‏کل روز رو غیب میشه بعد شب میادش میگه چخبر چیکارا میکنی؟ هیچی. دارم علاقمو نسبت بهت از دست میدم. تو چیکار میکنی؟