به نظرم اینکه بعضی از دیگران فقط وقتی با ما کاری دارن، بهمون پیام میدن، واقعا مشکلی نداره. ما نمی‌تونیم به همه نزدیک باشیم و دائما از همه خبر بگیریم. ظرفیت روانی و احساسی ما محدوده. اما ناگهان در موقعیتی گرفتار میشیم و یادمون میاد کسی ممکنه بتونه بهمون کمک کنه. خب باید درخواست کنیم. و در مقام کسی که ازش کمک خواسته شده، اگر بتونیم، چرا کمک نکنیم؟ فقط چون اون دیگری هر هفته به یاد ما نبوده؟

چرا بعضی احساسات انقدر گیر می‌افتن توی ذهنمون؟
چون مغز ما دنبال بسته شدن حلقه‌های احساسی ناتمومه.
احساساتی که سرکوب شدن یا جدی گرفته نشدن، مثل فایل‌های باز توی کامپیوترن؛ حافظه می‌گیرن، کندت می‌کنن، بی‌دلیل خسته‌ات می‌کنن. اون فایلا فقط وقتی بسته می‌شن که بهشون گوش بدی، بفهمی‌شون و اجازه بدی تموم بشن.
چه احساسی هست که مدتیه نمی‌خوای بهش فکر کنی، ولی هنوز باهاته؟

نحوه رفتار آدما باهات خیلی مهم تر از احساسیه که بهت دارن.

خستگیِ عاطفی؛ چه واژه‌ی عجیبی. طلاقِ عاطفی رو‌ شنیده بودم، زن و شوهرهایی که توی یک زندگی بودن اما احساسی نسبت به هم نداشتن، اما خستگیِ عاطفی برام تازگی داشت؛ خسته از درک‌نشدن، سرکوب‌شدن و در سکوت فرو رفتن.

به قول جمال ثریا:

‏انگار تمام علاقه‌ام را
خرج تو کرده‌ام
دیگر به هیچ‌کس دیگری
هیچ احساسی ندارم .️

♡

من خیلی آدم احساسی و آسیب پذیری هستم، نمیفهمم چرا هر کی من رو میبینه میگه مگه تو چیزی هم برات مهمه؟ هست، برای من خیلی چیزها مهمه، فقط یکم از دور سخت به نظر میام.

خیلیا میبینن و میگن اصلاً بهت نمیخوره که تو زندگیت مشکل داشته باشی...
بهت نمیخوره که سختی کشیده باشی!
بهت نمیخوره زود رنج باشی...
بهت نمیخوره احساسی باشی...
بهت نمیخوره که تنها باشی :)
آره خیلی چیزا بهمون نمیخوره چون ما به خیلی از دلایل ظاهر داستان رو حفظ کردیم و نخواستیم کسی چیزی ازمون بدونه...
وگرنه فکر بقیه کجا و واقعیت زندگی ما کجا...!

‏تو این زندگی بزرگترین برد رو ادمایی میکنن که دل ندارن.
‏وابسته چیزی نمیشن،احساسی با مسائل برخورد نمیکنن،دلشون برا کسی نمیسوزه...

جمله‌هایی که حرف دلت رو میزنه:

𝐈'𝐦 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐝𝐨𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐞
فقط خودم رو دارم زندگی می‌کنم

𝐄𝐦𝐨𝐭𝐢𝐨𝐧𝐚𝐥𝐥𝐲 𝐮𝐧𝐚𝐯𝐚𝐢𝐥𝐚𝐛𝐥𝐞
از نظر احساسی خاموش

𝐋𝐨𝐰𝐤𝐞𝐲 𝐥𝐨𝐬𝐭
یه جورایی گم گم

𝐋𝐞𝐭 𝐦𝐞 𝐝𝐢𝐬𝐚𝐩𝐩𝐞𝐚𝐫 𝐟𝐨𝐫 𝐚 𝐰𝐡𝐢𝐥𝐞
بذار یه مدت ناپدید بشم

𝐈'𝐦 𝐧𝐨𝐭 𝐰𝐞𝐢𝐫𝐝, 𝐈'𝐦 𝐥𝐢𝐦𝐢𝐭𝐞𝐝 𝐞𝐝𝐢𝐭𝐢𝐨𝐧
من عجیب نیستم من یه نسخه محدودم

«خوشبختی مکان و شرایط نیست!
احساسی است که باید آن را پیدا کرد.
شبیه غم، شادی، خشم
و تمام احساس های دیگر...
برای غمگین نبودن،
باید بخواهی که غمگین نباشی،
و برای خوشبخت بودن هم،
باید بخواهی که خوشبخت باشی...
گاهی قدم بزن، کتاب بخوان و موسیقی مورد علاقه‌ات را گوش کن.
خوشبختی، اتفاقی نیست که بیفتد،
یک حس ناب درونی است،
باید آن را ایجاد کرد!!»