لبخند بزن ؛
کسی اهمیت نمیده چه احساسی داری...!!!


. .

انگار تمام علاقه‌ام را خرج تو کرده‌ام، دیگر به هیچکس دیگری هیچ احساسی ندارم.

درد داره، ولی اشکال نداره. ما هیچوقت نمی‌تونیم کسی رو مجبور کنیم احساسی که بهش داریم رو به ما داشته باشه.

او انسان نیست، من قلب خود را به او دادم، او قلبم را گرفت اما تا سر حد مرگ فشرد و بعد دوباره به طرف من پرتش کرد، قلب آدمی جایگاه احساس اوست، از آنجا که او قلب مرا نابود ساخت، دیگر این قدرت را در خود نمیبینم که نسبت به او احساسی داشته باشم.

به نظرم اینکه بعضی از دیگران فقط وقتی با ما کاری دارن، بهمون پیام میدن، واقعا مشکلی نداره. ما نمی‌تونیم به همه نزدیک باشیم و دائما از همه خبر بگیریم. ظرفیت روانی و احساسی ما محدوده. اما ناگهان در موقعیتی گرفتار میشیم و یادمون میاد کسی ممکنه بتونه بهمون کمک کنه. خب باید درخواست کنیم. و در مقام کسی که ازش کمک خواسته شده، اگر بتونیم، چرا کمک نکنیم؟ فقط چون اون دیگری هر هفته به یاد ما نبوده؟

چرا بعضی احساسات انقدر گیر می‌افتن توی ذهنمون؟
چون مغز ما دنبال بسته شدن حلقه‌های احساسی ناتمومه.
احساساتی که سرکوب شدن یا جدی گرفته نشدن، مثل فایل‌های باز توی کامپیوترن؛ حافظه می‌گیرن، کندت می‌کنن، بی‌دلیل خسته‌ات می‌کنن. اون فایلا فقط وقتی بسته می‌شن که بهشون گوش بدی، بفهمی‌شون و اجازه بدی تموم بشن.
چه احساسی هست که مدتیه نمی‌خوای بهش فکر کنی، ولی هنوز باهاته؟

نحوه رفتار آدما باهات خیلی مهم تر از احساسیه که بهت دارن.

خستگیِ عاطفی؛ چه واژه‌ی عجیبی. طلاقِ عاطفی رو‌ شنیده بودم، زن و شوهرهایی که توی یک زندگی بودن اما احساسی نسبت به هم نداشتن، اما خستگیِ عاطفی برام تازگی داشت؛ خسته از درک‌نشدن، سرکوب‌شدن و در سکوت فرو رفتن.

به قول جمال ثریا:

‏انگار تمام علاقه‌ام را
خرج تو کرده‌ام
دیگر به هیچ‌کس دیگری
هیچ احساسی ندارم .️

♡

من خیلی آدم احساسی و آسیب پذیری هستم، نمیفهمم چرا هر کی من رو میبینه میگه مگه تو چیزی هم برات مهمه؟ هست، برای من خیلی چیزها مهمه، فقط یکم از دور سخت به نظر میام.