بیاید قبول کنیم هیچکس به اون قشنگی
که تو ذهنمون ازش ساخته بودیم، نبود

بیاید قبول کنیم هیچکس به اون قشنگی
که تو ذهنمون ازش ساخته بودیم نبود .

هر چی بزرگتر شدیم و بعدش هم پیرتر، فقط هیبت آدمهایی که فکر میکردیم خیلی آدم حسابی هستن تو ذهنمون شکست.

‏اینکه اون تصوری که ما از خودمون توی ذهنمون داریم، با چیزی که بقیه میبینن فرق میکنه خیلی جالبه.شما پیش والدینتون اونی نیستید که پیش دوستتون هستید، پیش پارتنرتون اونی نیستید که سرکار هستید.هزاران ورژن از ما، پیش تموم آدمایی که میشناسیم وجود داره. هیچ‌کدوم هم تصویر ذهنی خودمون نیست.


Tina . .

‏اشتباه ما اینه که توی ذهنمون آدمی میسازیم که حتی نزدیکشم نیستن

الهی آرزوهایی ک تو ذهنمون‌ هست ،
تو سرنوشتمون‌ هم باشه :)

یکی‌ از بدترین خیانت‌هایی که به خودمون می‌کنیم اینه که از سر علاقه به یک‌نفر، کیفیت‌هایی رو تو ذهنمون بهش نسبت میدیم که ا‌ون طرف مطلقا فاقدشونه یا مقدارش خیلی کمتر از این حرفاست. بعد ما می‌مونیم و تصویر‌ تقلبی‌مون که باید مرتب مرمت و بازسازیش کنیم!
. .

قشنگ میشد اگه چندتا آدم درست‌حسابی دور هم مینشستیم و حرفامون رو بهم میزدیم ، بدون هیچ پس‌زمینه‌ای و قضاوتی .
ولی خب ما آدما یمشت گاویم که بلدیم تو ذهنمون همدیگرو قضاوت کنیم .

. .

مکانیزم ذهنمون یه جوریه که بعد از
چندتا خبر خوب منتظر یه خبر بدیم.



. .

همه ماها یکیو داریم که با خوندن بعضی تکست‌ها اسمش ناخود آگاه میاد تو ذهنمون