هر بار که از تعارضات داخل روابطت فرار می‌کنی، مغزت فکر میکنه جونت رو نجات دادی! اما رشد جایی شروع میشه که بفهمی لازم نیست همه چیز رو تهدید ببینی!
بعضی اوقات تهدید واقعی خود ماییم که با اجتنابمون نمیذاریم احساسات اصیل رو تجربه کنیم.

بعضی اوقات لازمه روبرو شدن با واقعیت، رنجیدنه! از رنجیدن خودت و دیگری اجتناب نکن! رنجیدن تو باعث رشدت میشه، و رنجوندن دیگری مواجه شدن با سیلی واقعیت!

فلسفه‌ی اصلی‌ ام در زندگی، اجتناب از آدم‌ها تا جای ممکن بود!
هر چه کمتر آدم می‌دیدم، حالم بهتر بود.

سپس به همان چیزی که بودم برگشتم:

یک سکوت طولانی،
اجتناب ازگفت و گو
و میل به تنهایی...!
• |.|

Once you feel like you're avoided by someone, never disturb them again.

هروقت احساس کردی کسی ازت اجتناب کرده، دیگه هرگز مزاحمش نشو.

𝑾𝒉𝒆𝒏 𝒚𝒐𝒖 𝒂𝒗𝒐𝒊𝒅 𝒕𝒉𝒆 𝒄𝒐𝒏𝒇𝒍𝒊𝒄𝒕 𝒕𝒐 𝒌𝒆𝒆𝒑 𝒕𝒉𝒆 𝒑𝒆𝒂𝒄𝒆, 𝒚𝒐𝒖 𝒔𝒕𝒂𝒓𝒕 𝒂 𝒘𝒂𝒓 𝒊𝒏𝒔𝒊𝒅𝒆 𝒚𝒐𝒖𝒓𝒔𝒆𝒍𝒇.

وقتی برای حفظ صلح از درگیری اجتناب می کنی، یه جنگ رو داری درونت راه میندازی.
• |.|

نوشته بود هربار که از یک کار ناخوشایند اجتناب میکنیم، ذهن ما بیشتر به این باور میرسه که ناتوان هست!
پس برای اثبات ناتوان نبودن به ذهنمون، باید با کارهایی روبرو بشیم برامون ناخوشایندن و به همون اندازه برای رشدمون واجبن.

سپس به همان چیزی که بودم برگشتم:
- یک سکوت طولانی-

اجتناب از غیر ؛ گفتگو با غیر و پناه آوردن به
تنهایی...

خیلی از زخم‌های زندگی هرگز ترمیم کامل نمی‌شن. بلکه صرفاً باید تریگرهاشون رو شناخت و ازشون اجتناب کرد، و کمپرس یخ متناسب هم همیشه دم دست داشت.

باشگاهی که هر شنبه‌ به شنبه‌ی بعدی
موکول می‌کنی، مطالعه‌ یا مدیتیشنی که
هرشب به شب بعدی معوق می‌کنی
و تغییرات مهمی که هر سال به سالِ بعد
موکول می‌کنی، همه‌شون اون معجزه‌ای
هستن که زندگیت بیش‌ از همه بهشون نیاز
داره و تو بیش‌ از همیشه از انجامشون
اجتناب‌ می‌کنی.