در یادم، محبوب‌ترین شخصی که تا کنون شناخته‌ام باقی می‌ماند، همین و بس.
دیگر نه امیدی دارم، و نه واهمه‌ای.

یکی از چیزهایی که توی آدم‌ها ازش می‌ترسم، ماهیت‌شون بعد از رسیدنه. اکثر آدم‌ها وقتی می‌رسن، خیلی‌چیزها درون‌شون تغییر می‌کنه. در حدی که احساس می‌کنی انگاری هیچ‌وقت نمی‌شناختی‌شون.

دلبستگی سالم با حضور باثبات در لحظات آسیب‌پذیر تعریف میشود، غایب‌های مزمن از نظر روانشناختی نه تنها امن نیستند بلکه گاه محرک آسیب‌اند، نبودن انتخاب است و انتخاب‌ها پیامد دارند، آن که در غم‌ات انتخاب به نبودن کرده در شادی‌ات حقی برای ماندن ندارد.

نشانه های شناخت افراد کنترل گر

۱.آن‌ها باعث می‌شوند فکر کنید همه چیز تقصیر شماست.
۲.آن‌ها از شما انتقاد می‌کنند.
۳. آن‌ها نمی‌خواهند شما افرادی را که دوست دارید ببینید.
۴. آن‌ها عاشق خلق دراما هستند.
۵. آن‌ها شما را می‌ترسانند.
۶. آن‌ها مودی هستند.
۷. آن‌ها پاسخ نه را نمی‌پذیرند.
۸. آن‌ها بی‌دلیل حسادت می‌کنند.




. .

اون‌چیزی که منو خسته‌کرده شناخت آدم‌هاست. یک‌نفر خوبه تا زمانی که از ظرفیتش فراتر نره. بیش‌تر از ظرفیت یک‌نفر بهش بها بدی حتی گذشته‌ی خودشم فراموش می‌کنه و این نه در مورد تمام آدم‌ها ولی در مورد اکثرشون صدق می‌کنه.

It's a beautiful feeling when someone tells you "l wish l know you earlier"

حس خیلی خوبیه وقتی یکی بهت میگه
"کاش زودتر میشناختمت"

طوری ازش رد شو انگار هیچوقت نمیشناختیش، چون واقعا هم هیچوقت نشناختیش.

کسی که شناخت خوبی از خودش داره از تعریف خیلی جوگیر، و از تحقیر خیلی دلگیر نمیشه.

Don't judge me until you know me. Don't underestimate me until you challenge me. And don't talk about me until you talk to me.

تا وقتی منو نشناختی قضاوتم نکن.
تا زمانی که من رو به چالش نکشیدی دست کمم نگیر.
و تا زمانی که با خودم صحبت نکردی،
پشت سرم صحبت نکن.

یکجوری move on کن که انگار هیچوقت نمی‌شناختیش، چون واقعا نمی‌شناختیش.