یادت نره. موندن تو یه رابطه فقط به این دلیل که اونو دوست داری، منطقی نیست. عشق تمام چیزی نیست که بهش نیاز داری. تو به احترام، زمان، اطمینان، امنیت، خوشبختی و آرامش هم نیاز داری.

زندگی بهم یاد داده که منتظر کسی نمونم. کسی که بدون هیچ دلیل موجهی، بدون هیچ توضیح خاصی که نشونه‌ی علاقه به ادامه‌ی ارتباط باشه، منتظرت می‌ذاره، آدم زندگیِ تو نیست؛ باور کن!

فاطمه سپید.

‏اگه باهاش حالت خوبه، ‏اگه مهربونه، ‏اگه ذوق‌ و تو چشمات میاره،
‏اگه خوب میتونه اوضاع رو کنترل کنه،
‏اگه میفهمتت؛ میتونی کنارش خودت باشی،
‏اگه پا به پاش میتونی بی پروا دیوونگی کنی،
‏دلیل خنده های از ته دلته...
‏خب دستاشو بگیر!
شاید دیگه هیچوقت نتونی این حس و با کسی تکرار کنی...

آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد

خیابان ، پر باشد از عابرانِ سر خوشی که نه غصه ای برایِ خوردن دارند ، نه مشکلی برایِ حل نشدن ، نه دلیلی برای گوشه گیری و تنها بودن !

عابرانی که سرخوش و آسوده از کنارِ هم عبور می کنند مردانی که ناچار نیستند تا دیر وقت کار کنند ،

زنانی که در سکوتشان اشک نمیریزند ،
و کودکانی که از ته دلشان میخندند ...
آرزو کنیم حالِ همه خوب باشد
به خوبیِ عطرِ یاس کوچه باغ های قدیمی
به خوبیِ دو روز مانده به عید زمانِ کودکی
و به خوبیِ همان روزی که آرامش و عشق ؛
به خیابان های این شهر ، برگردد ...


نرگس صرافیان طوفان

.
اونایی که میگن روند عادی
لطفا با دلیل کامنت بزارید
.

‏آدمی که خیانت نمیکنه دلیلش این نیست آدمای بهتری سر راهش قرار نمیگیرن
فقط ذاتش رو مثلِ ذاتِ بعضیا لجن نگرفته!
‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

امروز 26 June، روز بخشیدنه…
ولی…
گاهے دلیل اینڪہ نمیتونیم یہ نفر رو ببخشیم اینہ ڪہ نمیتونیم خودمون رو ببخشیم!
چون یہ روزے ..
یہ ساعتی،.
حتے بیشتر از خودمون بہ اون آدم اعتماد ڪردیم و ازش انتظار داشتیم!
در واقع ما حماقت خودمون رو نمیتونیم ببخشیم و فراموش ڪنیم.
اصل ماجرا اینجاست…

دیگه نه بحث میکنم، نه توضیح میدم، نه توضیح میخوام، نه دنبال دلیل میگردم، فقط میبینم و سکوت میکنم و فاصله میگیرم، چون واستون توضیحام رو دادم، اونطوری که باید ناراحت شدن، عصبی شدم و دیگه نمیخوام که اینطوری باشه.

آدم‌ها نمیفهمن که خشم بی‌دلیل امروزت، ادامه‌ی نادیده گرفته شدن دیروزته!

باید گفت‌وگو کنیم، حتی وقتی حرف خاصی برای گفتن نداریم. از جزئیاتی بگیم که شاید بنظر بی‌اهمیت بیان، اما همینا مارو توی زندگیِ هم نگه میدارن. تعریف کنیم چایی‌ امروزمون رو با چی خوردیم، از فنجون قهوه‌مون، کتابی که داریم مطالعه‌ش می‌کنیم عکس بفرستیم، وقتی ناراحتیم یا بی‌دلیل خوشحالیم همدیگر رو در جریان بذاریم. که اگه از حال هم بی‌خبر باشیم، که اگه نگیم، که اگه نپرسیم کم‌کم از هم دور می‌شیم و به سکوت عادت می‌کنیم.