صمد بهرنگی یه جوری حرف حساب زده که هیچ کس حتی نزدیکش نمیتونه بشه (ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺫﻫﻨﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺁﺩم ها ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ می گذارند ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ رﻭﺯ ﺑﺮﻭﻧﺪ.*)

برام اهمیتی نداره بقیه چطوری درباره‌ام فکر میکنن، اون‌ها میمردن اگه چیزی که من گذروندم رو میگذروندن.

آدم هایی که رفتن
برمیگردن
ولی دقیقا جایی که برای ما ارزشی ندارن و پروندشونو تو ذهن و دلمون بستیم ....

خلاصه که حرص نخورید ارزش نداره

⁵'³

عزیز من؛
باید سعی کنی تنهایی گذروندن لحظات رو یاد بگیری
اینکه به هر قیمتی برای رفع بی‌حوصلگی و تنهایی
خودت رو با آدم یا آدم‌های مختلف که هیچی به تو اضافه نمی‌کنن سرگرم کنی
بزرگترین ظلم رو به خودت کردی
تنهایی خیلی چیزا میتونه به تو هدیه کنه
مثل تفکر ، رویاپردازی ، مطالعه و چیزهایی که حتما روح تو رو ارتقا می‌دن
یادت باشه تنهایی آدم رو بزرگ می‌کنه
از تنهایی نترس
آدم توی تنهایی شکوفا میشه
آدم توی تنهایی صدای درونش رو می‌شنوه...


علی سلطانی

مشکل اینجاست که واقع بین شدیم، تو این روزهای بد، دیگه به خودمون نمیگیم صبر کن درست میشه و بهتر میشه، میگیم از این بدتر رو هم داشتی و گذروندی، هیچیت نمیشه.

ماییم و یه عمر گذروندن با بدل هرچیز،
ماییم و دلخوش بودنُ قانع بودن به بدل هرچیز،
ماییم و خوشحالی‌های شکننده!



انگار زندگی جنس اصلُ میده به از ما بهترون... .

.
اونایی که میگن روند عادی
لطفا با دلیل کامنت بزارید
.

یکی از موضوعاتی که زیاد پیش میاد وقتیه که ارتباطتون با یک نفر قطع میشه، یکیشون به سندروم وفاداری مزمن مبتلا میشه، اینطوری که نسبت به کسی که نیست احساس تعهد میکنه، همش منتظر یه زنگ یا پیام از طرف اونه، دائم طرف رو چک میکنه و عمیقا امیدواره که برگرده و خودش رو از روند عادی زندگی و خوشی‌ها محروم میکنه و حتی به جای خالیش هم خیانت نمیکنه و این واقعیت تلخیه که خیلی‌هامون تجربه‌اش کردیم.

‏تو نمیدونی وقتی یه روز مزخرف رو گذروندم و آخرش خسته میام سراغ گوشیم و یه نوتیف پیام یا زنگ از تو میبینم چطوری همش شسته میشه میره میدونی؟

نگفتن رنج یجور موندن تو گذشته‌هاست. انگار هنوز یه جایی، توی یه لحظه گیر کردی. ولی وقتی ازش می‌گی، یه قدم ازش فاصله می‌گیری. کم کم تبدیل می‌شه به جای زخمی که یادت می‌ندازه چیا گذروندی و چقدر قوی‌تر شدی.